Ενας γερος και ο γιος του, δουλευαν σε ένα μικρο κτημα. Ειχαν μονο ένα αλογο να τους σερνει το αλετρι. Μια μερα το αλογο το σκασε. «Τρομερο» ειπαν οι γειτονες. «Μεγαλη κακοτυχια».
«Ποιος ξερει αν είναι κακοτυχια, ή καλη τυχη» απαντησε ο αγροτης. Μια βδομαδα αργοτερα το αλογο επεστρεψε από τα βουνα φερνοντας μαζι του στο σταυλο πεντε αγριες φοραδες.
«Τι καλη τυχη!» ειπαν οι γειτονες.
«Καλη τυχη? Κακη τυχη? Ποιος ξερει?» απαντησε ο γερος.
Την επομενη μερα ο γιος, προσπαθωντας να εξημερωσει ένα από τα αλογα, επεσε και εσπασε το ποδι του.
«Τρομερο. Πολύ μεγαλη κακοτυχια»
«Κακοτυχια ή καλη τυχη?»
Ο στρατος περασε από όλα τα κτηματα για να παρει τους νεαρους αντρες στον πολεμο. Ο γιος του αγροτη δεν τους ηταν χρησιμος, χτυπημενος όπως ηταν και τον αφησαν.
«Καλο? Κακο?»
...αποσπασμα απο το βιβλιο "ο δρομος του ειρηνικου πολεμιστη"