Το δανειστικα από άλλον που το δανειστικε...

{{Δανεικό από ημερολόγιο μοτοσυκλέτας}}
Για μια {Μαρία} που είχαμε ή έχουμε όλοι πάντα παρέα!! 


Η Μαρία.


Η Μαρία είναι ένας γεννημένος συνεπιβάτης. Δεν έμαθε ποτέ να οδηγάει μηχανή, όμως, είναι το μεταφορικό μέσο που επιλέγει πρώτο στη λίστα. Δεν μπήκε ποτέ στο τρυπάκι για την μπροστά θέση της μοτοσυκλέτα, αλλά δεν κατεβαίνει από αυτήν αν δεν πάει βόλτα. Η Μαρία είναι ένας καλόβολος άνθρωπος πάνω στην μηχανή. Λές, «Ανέβα Μαρία» και αφού παίρνει τον κατάλληλο βηματοδρασκελισμό, όπως μετράς τα βήματα στο άλμα εις μήκος, πριν πατήσει την «κρηπίδα» φωνάζει «ΑΝΕΒΑΙΝΩ» . Φαντάσου πόσες φορές πήγε να ανέβει η Μαρία και ο οδηγός έφτιαχνε τον καθρέπτη, το κράνος, την φράτζα! Φαντάσου πόσες σαβούρδες στατικές έχει φάει η Μαρία για να φωνάζει!


Αφού ανέβει η Μαρία δεν έχει πολλά πολλά  μετά, σχεδόν δεν καταλαβαίνεις ότι έχεις δεύτερο άτομο στη σέλα. Απολαμβάνει την παραμονή της πάνω στο μηχανάκι από το πρώτο εως το τελευταίο λεπτό. Είναι σχεδόν ακατανόητο το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος εκεί πίσω χωρίς..να έχει κάτι να κάνει ! Είσαι μπροστά και οδηγάς, ρυθμίζεις την ταχύτητα  σε σχέση με τις γραμμές του δρόμου, κανονίζεις τις στροφές του  κινητήρα για τις απαιτήσεις της πορείας, παλεύεις με το τιμόνι βγάζοντας το κεφάλι σου δεξιά αριστερά δίνοντας κατεύθυνση, παρακολουθείς-καταγράφεις-αναλύεις τα δεδομένα προσαρμόζοντας κινήσεις όλου σχεδόν του σώματος. …και η Μαρία εκει. Τι σκατά μπορεί να κάνει ενας άνθρωπος εκεί??! Πολλές φορές εχω σκεφτεί να πάρω μια action cam ακριβώς γιαυτό το λόγο. Να δω με τι ασχολείται ο συνεπιβάτης.


Αν θεωρήσεις ότι μπορείς να στηρίξεις ένα κομμάτι της πλοήγησης επάνω στην Μαρία όμως, εξαπατάσαι!  Όχι μην περιμένεις να κοιτάζει που είναι χωμένη η ταμπέλα που  δείχνει την κατεύθυνση, το περίπτερο, την έξοδο ενώ εσύ εισαι απασχολημένος να αποφεύγεις κάθε λογιών εμπόδια μεσα σε μια πόλη. Θα την δει μόλις την περάσετε. Επίσης η Μαρία κρατάει cookies. Όχι αυτά που τρώγονται, τα άλλα. Κρατάει στην μνήμη της τα δεδομένα οδήγησής σου και κινείται αυτόματα μαζί σου. Βάρδα για τις στιγμές που αποφάσισες να δεις το τοπίο και ένα γαϊδουράκι που βόσκαγε. Στιν στροφή που έρχεται η Μαρία πέφτει πρώτη και αγκομαχάς με αρνητικές κινήσεις να φέρεις την ισορροπία και την ψυχή από την Κούλουρη. Και ενώ είναι βολικό να εχεις έναν τόσο βολικό άνθρωπο στη σέλα σου, όταν θα σου έρθει η μλκ και πεις «πάμε από δω?» στο χωματόδρομο, στην παράκαμψη, στην τυχαία πίστα μοτοκρος που βρέθηκες σε ένα ταξίδι, στο τέλος της περιπέτειας που μόλις ξεκίνησε θα λες: «ΠΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΟΧΙ ΡΕ ΜΑΡΙΑ. ΠΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΟΧΙ!»


Παρ’όλα αυτά, αν κάθεσαι στην πίσω θέση μιας μηχανής …γίνε σαν την Μαρία.


Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις,  είναι συμπτωματική..

Πάντως σίγουρα είναι συμπτωματική η ιστορία καθώς η γυναίκα μου (Μαρία στο όνομα) ούτε ζωγραφιστή δεν θέλει να βλέπει μοτοσυκλέτα.

Lone rider κατ'ανάγκη πλέον...

Όταν πας για καφεδάκι στην Χαλκίδα και παίρνει μαζί τα...  απαραίτητα!!!!

Εμενα Όλγα τη λενε και δεν ειχα ποτε προβλημα ουτε και με τα μπαγκαζια απλα μην της πεις για παπακι... Πως κανουν ετσι αυτα! Τες πα την παω λαου λαου τωρα να παρει με καλο ματι το 'τρεχαντιρι'.