Πηγή: http://motosteki.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html


Αυτό είναι αλήθεια. `Ολοι γνωρίζουμε περιπτώσεις ατυχημάτων που οφείλοταν στα φθαρμένα ελαστικά. Δες τα βασικά που πρέπει να ξέρεις για να τη ¨γλυτώσεις¨.

Ένα από τα στοιχεία που παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στην ασφάλεια και στην συμπεριφορά της μοτοσικλέτας μας, είναι τα ελαστικά της! Από τα λίγα αυτά τετραγωνικά εκατοστά του πέλματος που έρχονται σε επαφή με το δρόμο, εξαρτώνται… τα πάντα! Οι καλύτερες αναρτήσεις, τα MotoGP επιπέδου φρένα, ο πανίσχυρός κινητήρας, τα εξελιγμένο σε αγώνες πλαίσιο και οι ικανότητες «πιλότου», πάνε στράφι αν τα ελαστικά μας δεν είναι σε καλή κατάσταση ή δεν είναι τα ενδεδειγμένα.

Η κατασκευή ενός ελαστικού

Το πρώτο βήμα στην παραγωγή ελαστικών είναι η ανάμιξη των πρώτων υλών. Η ένωση περιλαμβάνει συνθετικό και φυσικό καουτσούκ που προέρχεται  από τα αντίστοιχα δέντρα. Συνήθως η αναλογία περιλαμβάνει περίπου 40% φυσικό καουτσούκ. Μεγάλα κομμάτια αυτής της ένωσης οδηγούνται μέσω ενός διαδρόμου στους εργαζομένους  ώστε να το διαχωρίσουν σε μικρότερα μέρη και να  εισάγουν ειδικά πρόσθετα για  την ενίσχυση της απόδοσης.

Το μαύρο χρώμα που έχουν τα ελαστικά, είναι λόγω του άνθρακα που προστίθεται για την βελτίωση της αντοχής, αφού τα πρώτα που κατασκευάστηκαν είχαν άσπρο χρώμα όπως το φυσικό καουτσούκ. Ακόμη προστίθενται, Θείο για να ενισχύσει τη σκληρότητα και πυρίτιο για την πρόσφυση σε υγρό οδόστρωμα. Όλα τα παραπάνω  αναμιγνύονται  σε μία μεγάλη δεξαμενή υπό θερμότητα και πίεση, και εξάγονται σε μακριά και επίπεδα φύλλα.

Τα  φύλλα μετασχηματίζονται σε λωρίδες  και μπαίνουν σε ένα καλούπι, μαζί με υλικά  όπως  ο  χάλυβας που υπάρχει στο σκελετό του ελαστικού. Επόμενο στάδιο είναι η διαδικασία συναρμογής. Πολλές διαφορετικές στρώσεις ενώνονται στα ειδικά μηχανήματα και το ελαστικό αρχίζει να παίρνει την τελική του μορφή. Αφού διαμορφωθεί το εσωτερικό του ελαστικού προστίθεται και το εξωτερικό στρώμα που είναι και το σημαντικότερο. Σε αυτό το σημείο ο ανθρώπινος παράγοντας δεν παίζει ρόλο αφού η διαδικασία είναι πλήρως αυτοματοποιημένη.

Τελευταία στάδια είναι αυτά της σκλήρυνσης και της τελικής επιθεώρησης. Κατά τη διαδικασία της σκλήρυνσης  τα ελαστικά εισέρχονται σε ένα καλούπι εντός θαλάμου  που τους ασκεί πίεση από το εσωτερικό και θερμαίνονται σε υψηλές θερμοκρασίες. Μετά την έξοδο από τα καλούπια, τα ελαστικά κρυώνουν και προετοιμάζονται για τον τελικό έλεγχο. Αφού εντοπιστούν τα τυχόν ελαττώματα  από ανθρώπους και όχι από μηχανήματα, τα λειτουργικά ελαστικά συσκευάζονται και αποστέλλονται, ώστε να είναι έτοιμα για την τοποθέτηση στη μοτοσυκλέτα μας.

ΚΑΤΗΓΟΡΊΕΣ ΕΛΑΣΤΙΚΏΝ

Το τέλειο ελαστικό για όλες τις χρήσεις, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Κάθε μοτοσυκλέτα έχει τη δική της κατηγορία ελαστικού, ανάλογα τη χρήση που προορίζεται.

Ελαστικά Supersport:

Είναι τα ελαστικά επιδόσεων. Αυτή η κατηγορία, έχει ως ζητούμενο, την άριστη συμπεριφορά στην πολύ γρήγορη οδήγηση. Υπάρχουν ελαστικά χωρίς χάραξη (slick), αποκλειστικά για χρήση σε περιβάλλον πίστας, καθώς και ελαστικά για ασφάλτινη χρήση.

Στα αγωνιστικά ελαστικά υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε μαλακή, μεσαία και σκληρή γόμα. Πλέον κατασκευάζονται και δίγομα ή τρίγομα, που σημαίνει ότι στο σκελετό τους , έχουν δύο η τρεις, διαφορετικής σκληρότητας γόμες, αντίστοιχα. Η κορώνα (το κεντρικό μέρος)συνήθως, είναι σκληρότερη για να αντέχει στην καταπόνηση και όσο κινούμαστε στα πλαϊνά του ελαστικού, ο σκελετός μαλακώνει, προσφέροντας καλύτερη πρόσφυση. Αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα, σε ορισμένα ελαστικά, να είναι και η κορώνα μαλακή, για ακόμα καλύτερο κράτημα. Απευθύνονται σε μοτοσυκλέτες supersport, χωρίς να κάνουν παραχώρηση στο κράτημα, με αποτέλεσμα τη μικρότερη διάρκεια ζωής τους.

Ελαστικά Touring:

Στην κατηγορία Touring, συγκαταλέγονται τα ελαστικά τουρισμού. Έχουν κυριότερα γνωρίσματα την αντοχή στη φθορά, την αντοχή στο χρόνο και την καλή πρόσφυση. Έχουν ιδιαίτερα σκληρό σκελετό, ώστε να ανταποκρίνεται στο αυξημένο βάρος της μοτοσυκλέτας, λόγω συνεπιβάτη και αποσκευών. Η κατασκευή τους, προσφέρει αυξημένη αντοχή, σε συνθήκες που φθείρουν το ελαστικό. Παρόλη την σκληρότητα που παρουσιάζουν, συνδυάζουν καλά επίπεδα πρόσφυσης, ανάμεσα στα χαρακτηριστικά τους. Απευθύνονται σε μοτοσυκλέτες με τουριστική φιλοσοφία, που καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις και έχουν αυξημένο βάρος.

Ελαστικά On-Off:

Είναι μια κατηγορία, που περιλαμβάνει ελαστικά που ισορροπούν ανάμεσα στην άσφαλτο και το χώμα. Ο διπλός χαρακτήρας τους , τα κάνει ιδανικά για μοτοσυκλέτες της αντίστοιχης κατηγορίας. Η διαφοροποίηση που παρουσιάζουν, έχει να κάνει με τα ποσοστά χρήσης μεταξύ ασφάλτου και χώματος. Αν το ελαστικό έχει βαθιά χάραξη με τακούνι, είναι περισσότερο χωμάτινο, παρουσιάζοντας τραχύ πέλμα, δύσκολο-κατάβλητο σε συνθήκες φθοράς, αλλά με περιορισμένες ασφάλτινες δυνατότητες, που έχουν αντίκτυπο στην πρόσφυση. Αντίθετα, αν το ελαστικό, φέρει πιο ήπια χάραξη, είναι περισσότερο προσανατολισμένο για τον δρόμο, με περιορισμένες δυνατότητες στο χώμα.

Χωμάτινα ελαστικά:

Αφορούν μοτοσυκλέτες που κινούνται αποκλειστικά στο χώμα και η πρόσφυση τους στην άσφαλτο είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Προορίζονται κυρίως για αγωνιστική οδήγηση και τοποθετούνται σε enduro και motocross μοτοσυκλέτες. Χαρακτηριστικό τους είναι η ύπαρξη τακουνιών στο πέλμα, που ανάλογα την πυκνότητα και τη σκληρότητα τους είναι κατάλληλα για μαλακά, αμμώδη ή πιο ξερά και πέτρινα εδάφη.

Ελαστικά scooter – παπιών:

Σε αυτή την κατηγορία, συγκαταλέγονται τα ελαστικά με τη μεγαλύτερη απήχηση, καθώς αφορούν τον μεγάλο αριθμό των παπιών και των scooter, που κυκλοφορούν. Είναι μια κατηγορία, που έχει αναρίθμητες επιλογές. Η διαφοροποίηση, συνίσταται στο γεγονός της αντοχής, σε συνάρτηση με τη φθορά και την πρόσφυση.

Λόγω του καθημερινού χαρακτήρα, ο κάθε αναβάτης έχει να επιλέξει, ανάμεσα σε ελαστικά, με γνώμονα τη μακροζωία, με σκληρό σκελετό, μεγαλύτερη αντοχή και λιγότερη πρόσφυση ή ελαστικά με πιο μαλακό σκελετό, που παρουσιάζουν καλύτερη ικανότητα πρόσφυσης στις συνθήκες της πόλης, αλλά φθείρονται ευκολότερα. Με τη πολυάριθμη παρουσία παπιών και scooter, έχουν παρουσιαστεί στην αγορά διάφορες φθηνές επιλογές, με αμφίβολα επίπεδα ασφάλειας, γι αυτό και χρήζει, ιδιαίτερης προσοχής, η τελική επιλογή.

ΈΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΆΣΤΑΣΗ

Τα ελαστικά μοτοσυκλετών βγάζουν συνήθως γύρω στα 10.000 χιλιόμετρα αναλόγως χρήσης και κατηγορίας, με το νούμερο να φτάνει τα 6.000 στα Supersport με χρήση δρόμου. Αν κάνουμε συχνές επισκέψεις στην πίστα, μειώνουμε ακόμα πιο γρήγορα τη διάρκεια ζωής τους. Παρακάτω, θα δούμε μερικούς έλεγχους που μπορούμε να κάνουμε εύκολα, μόνοι μας.

• Έλεγχος πιέσεων: Πολύ σημαντικό, ακόμα και σε καινούργια ελαστικά είναι να έχουν τη σωστή πίεση. Πάντα επιλέγουμε αυτή που προτείνει ο κατασκευαστής και την ελέγχουμε τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Προσοχή, μην μπερδέψετε τα BAR με τα PSI.

• Σχήμα κορώνας: Ένα ελαστικό που γράφει πολλά χιλιόμετρα όρθιο θα παραμορφωθεί ελαφρά, καθώς το κέντρο του θα έχει σαφώς μεγαλύτερη φθορά από τα πλαϊνά του – ιδιαίτερα σύνηθες φαινόμενο σε μαλακά ελαστικά που χρησιμοποιούνται κυρίως στην Εθνική.

• Ενδείξεις φθοράς: Όταν τα αυλάκια αρχίσουν να χάνονται. Αυτά είναι οι δείκτες φθοράς και όταν το πέλμα τα πλησιάζει πρέπει να αλλαχτούν, όχι μόνο λόγω φθοράς της γόμας αλλά γιατί τα αυλάκια δεν έχουν πια το απαιτούμενο βάθος για να διώχνουν το νερό.

• Εξογκώματα: Σε περίπτωση που το ελαστικό παρουσιάζει έστω και ένα μικρό εξόγκωμα στην περιφέρειά του, πρέπει να αλλαχτεί άμεσα – είναι σημάδι ότι ο σκελετός του έχει ανοίξει και μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαλυθεί

• Σχισμές: Σημάδι ότι το ελαστικό έχει ξεραθεί, είτε λόγω πολυκαιρίας είτε επειδή ξεπέρασε τους κύκλους χρήσης του. Μοιάζει το ίδιο με πριν, αλλά έχει απολέσει τη λέξη πρόσφυση από το λεξιλόγιό του.

• Παλαιότητα: Μπορεί να μην έχουμε κάνει πολλά χιλιόμετρα με τη μοτοσυκλέτα μας και τα ελαστικά να φαίνονται σε καλή κατάσταση, όμως στο πέρασμα των χρόνων ¨ξεραίνονται¨ χάνοντας τις ιδιότητές τους. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν και οι συνθήκες στις οποίες είναι εκτεθειμένη η μοτοσυκλέτα όταν δεν κινείται. Συνήθως μετά τα τρία χρόνια χρειάζονται αντικατάσταση.

Όταν έρθει η ώρα να αλλάξουμε ελαστικά, τοποθετούμε μόνο τις διαστάσεις και τις πιέσεις που ορίζει ο κατασκευαστής ως ενδεδειγμένες και δεν κάνουμε «πειράματα» καθώς ποτέ αυτά δεν θα έχουν αίσια κατάληξη. Επίσης οδηγούμε προσεκτικά στα πρώτα χιλιόμετρα με τα καινούργια ελαστικά ώσπου να φύγει η χαρακτηριστική ¨γυαλάδα¨. Μια συζήτηση με το εξειδικευμένο κατάστημα που θα επιλέξετε για την αλλαγή των ελαστικών σας, θα σας βοηθήσει στο να καταλήξετε σε ένα ζευγάρι που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και στις ανάγκες σας.

ΔΙΑΒΆΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΛΑΣΤΙΚΆ

DOT : Η ημερομηνία κατασκευής του ελαστικού.
Ο πιο σημαντικός τετραψήφιος αριθμός που υπάρχει, υποδεικνύει την εβδομάδα και το έτος κατασκευής των ελαστικών και είναι στη μορφή, π.χ. 2316 (23 ο αριθμός της εβδομάδας, 16 το έτος). Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, το λάστιχο βγήκε από τη γραμμή παραγωγής την 23η εβδομάδα του 2016.

Α. (180) Το πλάτος του ελαστικού.
Μετριέται από άκρη σε άκρη και η  μονάδα μέτρησης είναι τα χιλιοστά.

Β. (60) Αναλογία ύψους προς πλάτος.
Το ελαστικό της εικόνας σε αυτή τη θέση έχει τον αριθμό 60 δηλαδή το ύψος του ελαστικού είναι το 60%  του φάρδους του.

C. (16) Διάμετρος ζάντας.
Ο αριθμός 16 υποδηλώνει τις ίντσες της παραπάνω ζάντας.
D.(80) Δείκτης  φορτίου του ελαστικού.
Το μέγιστο φορτίο που μπορεί να αντέξει το ελαστικό. Μονάδα μέτρησης κιλά. 80 = 450kg


Ε. (Η) Δείκτης ταχύτητας.
Η μέγιστη ταχύτητα για ένα ελαστικό με σωστή πίεση και φορτίο σύμφωνα με τον κατασκευαστή. Μονάδα μέτρησης χλμ/ωρα. Το Η σύμφωνα με τον πίνακα υποδηλώνει μέγιστη ταχύτητα 210χλμ/ωρα