7. Η βεβαιότητα ότι η ύπαρξη μας είναι πέρα από την προσωπικότητα και η διοχέτευση της ανάγκης για αυτοπραγμάτωση δίνει μία διαχρονικότερη ασφάλεια.
Αν πιστεύει και νιώθει κάποιος ότι έχει μία αθάνατη ψυχή αντιλαμβάνεται σιγά σιγά ότι είναι ασφαλής και δεν ξοδεύει τόσο πολύ χρόνο, σκέψη, ενέργεια, χρήμα για την ικανοποίηση αυτών των απατηλών επιθυμιών-αναγκών και αρχίζει να διοχετεύει τα παραπάνω στην προσπάθεια του να υπερνικήσει τους φόβους και τις αδυναμίες του και να εκδηλώσει τη δύναμη που υπάρχει μέσα του. Ισχύει και το αντίθετο φυσικά: δεν μπορεί κάποιος ν' αυτοπραγματωθεί αν δεν έχει καλύψει βασικές ανάγκες ασφάλειας στο φυσικό αλλά και ψυχολογικό και νοητικό επίπεδο.
Ειδικότερα για την ψυχολογική ανασφάλεια:
Είναι αναγκαίο να μάθει κάποιος να εμπιστεύεται τους άλλους ,όπως αυτοί είναι και όχι να θέλει να τους ικανοποιήσει ή να ικανοποιηθεί από αυτούς. Να μάθει σε μία ανώτερη αγάπη (μεταλλάσσοντας -εξαγνίζοντας τα κατώτερα συναισθήματα-συγκινήσεις σε ανώτερα) που είναι η αγάπη χωρίς προσκολλήσεις και όρους. Χρειάζεται μία πειθαρχία και έλεγχος των συγκινήσεων, που δεν είναι ψυχρότητα, καταστολή, απομάκρυνση από τον κόσμο, αλλά αντίθετα είναι τάξη, δύναμη, σταθερότητα, πρακτική συναισθηματικότητα (αυθεντική έκφραση των συναισθημάτων). Και όλα τα παραπάνω με μία στάση ενεργού ενδιαφέροντος και προσφοράς προς τους άλλους.
Έλεγχος της ασφάλειας:
Η ασφάλεια μας δοκιμάζεται πραγματικά, όταν χάνονται οι πηγές της ασφάλειας μας (χρήματα, δουλειά, σύντροφος, φίλοι κ.α.) Σʼ αυτές τις περιπτώσεις, μόνο όταν κάποιος έχει κατακτήσει την ασφάλεια μέσα του δεν κλονίζεται αλλά χρησιμοποιεί τις δυσκολίες σαν μία ευκαιρία-μέσο να κερδίσει ενός νέου είδους ασφάλεια.
Η εσωτερική ασφάλεια:
Άσχετα με το πόσα αντικείμενα, χρήματα ή σχέσεις έχουμε συσσωρεύσει, ποτέ δεν θα νιώσουμε αρκετά ασφαλείς αν δεν είμαστε ήδη ασφαλείς μέσα μας. Οτιδήποτε υλικό μπορεί να χαθεί ή να μας το πάρει κανείς πολύ εύκολα Και αυτό γιατί οτιδήποτε έρχεται σε υλική ύπαρξη, πρέπει να πεθάνει. Όλα περνούν τα στάδια της γέννησης, ανάπτυξης, φθοράς και θανάτου. Τίποτα δεν διαρκεί αιώνια. Άρα δεν υπάρχει αληθινή ασφάλεια. Υπάρχει μόνο η εσωτερική διαβεβαίωση πως ότι και να συμβεί θα συνεχίσουμε ακόμη και πέρα από το θάνατο του υλικού κόσμου.
Η μελέτη παρελθόντων εμπειριών θα μας αποδείξει πως δεν υπάρχει ανάγκη να φοβόμαστε και να νιώθουμε ανασφαλείς για όσα θα συμβούν. Έχουμε περάσει τόσες και τόσες καταστάσεις μέσα στις οποίες φοβόμασταν, νιώθαμε ανασφαλείς ,ανησυχούσαμε και σκεφτόμασταν ότι ο κόσμος έχει φτάσει στο τέλος του για μας. Κάθε τι έχει περάσει και κάθε τι που θα συναντήσουμε στο μέλλον θα περάσει επίσης και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα. Η ζωή είναι αλλαγή. Δεν υπάρχει εξωτερική ασφάλεια σʼ ένα κόσμο που αλλάζει. Μόνο ο εσωτερικός μας εαυτός ,η ψυχή δεν αλλάζει και εκεί βρίσκεται η μόνη αληθινή ασφάλεια: μέσα μας. Και είναι φυσικό αφού το μόνο που πραγματικά έχουμε είναι ο εαυτός μας. Αφού δεν υπάρχει ασφάλεια, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις ανασφάλειες και τους φόβους μας και να τους αντιμετωπίζουμε. Αυτό απαιτεί κάποιο ρίσκο, αλλά μόνο όποιος ρισκάρει είναι ελεύθερος.
Θέμα: Απ: Ανθρώπινοι χαρακτήρες 
