Χρώμα φθινοπώρου στα δάση της Πίνδου.
Σ’ αυτό τον τόπο, η φύση έχει μεγαλουργήσει.
Σπάνια δάση οξιάς και ελάτης, πεύκου και βελανιδιάς μπλέκουν αρμονικά με πλατάνια, σφεντάμια, ιτιές και σκλήθρα, δημιουργώντας χρώματα και αρώματα που σε καθηλώνουν.
Εδώ βρίσκουν καταφύγιο ελάφια, ζαρκάδια, αγριόγιδα, λύκοι, αγριογούρουνα και αρκούδες.
Οι επιβλητικές βουνοκορφές που ορίζουν την κοιλάδα στέλνουν όλες τα νερά τους στην κοίτη του Αχελώου, που ξεκινά από εδώ πάνω, ως Ασπροπόταμος, το ταξίδι του ως το Ιόνιο Πέλαγος.
Μύθοι και θρύλοι γύρω από τη γέννησή του.. δηλώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο.. ότι οι άνθρωποι σε όλες τις στιγμές της Ιστορίας.. έμεναν άφωνοι μπροστά στην τόση ομορφιά του τοπίου.. και προσπαθώντας να την εξηγήσουν κατέληγαν σε ιστορίες για νεράιδες και θεούς.

Το «Σπήλαιο των Λιμνών» κοντά στο χωριό Καστριά του Ν. Αχαίας λίγα χλμ. απ’τα Καλάβρυτα.
Ένα ξεχωριστό δημιούργημα της φύσης.
Εκτός από τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους, τις μυστηριώδεις στοές και τους παράξενους σταλλακτικούς σχηματισμούς, έχει κάτι το αποκλειστικά δικό του, που δεν υπάρχει σε άλλα γνωστά σπήλαια.
Είναι οι 13 αλεπάλληλες κλιμακωτές και μάλιστα σε τρεις ορόφους λίμνες του, που το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο.

Η όμορφη Μακρυνίτσα, κουρνιασμένη στην απότομη πλαγιά του βουνού, στέκεται ακοίμητος βιγλάτορας πάνω από την πόλη του Βόλου.
Η επίσκεψη είναι νομοτελειακά αναπόφευκτη και η ανταμοιβή εξαίσια, μοναδική, ανεπανάληπτη.
Μισής ώρας οδήγηση και ένας απολαυστικός περίπατος μέσα από τον στενό πεζόδρομο, θα φέρουν τον επισκέπτη στην κεντρική πλατεία, όπου τον περιμένει μια πανοραμική άποψη του Βόλου ν΄απλώνεται στα πόδια του σε βάθος 600 μέτρων και πέρα από την εκθαμβωτική λευκότητα της όμορφης πόλης του Ιάσονα, να φαντάζουν τα νερά του Παγασητικού πότε ασημένια και πότε χρυσαφένια σαν ένας τεράστιος καθρέφτης στην αγκαλιά του κάδρου του Πηλίου.
Στην απόλαυση ενός παραδοσιακού ελληνικού καφέ μαζί με ένα γλυκάκι του κουταλιού εκεί στην πλατεία της Μακρυνίτσας.

Η επεξεργασία του σφουγγαριού αρχίζει αμέσως μετά την εξαγωγή του από τη θάλασσα, διότι το ζώο πεθαίνει πολύ γρήγορα και η αποσύνθεση που ακολουθεί με αποτέλεσμα την καταστροφή του σφουγγαριού.
Με ποδοπάτημα και πλύσιμο με θαλασσινό νερό αφαιρείται το σώμα του ζώου.
Αφαιρούνται ξένα σώματα (άμμος, πέτρες και διάφορα μικρόζωα που συμβιώνουν πάνω του).

Ύστερα αφήνονται στον ήλιο να πεθάνουν και επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία.
Περασμένα σε αρμαθιές ρίχνονται στη θάλασσα τη νύχτα όπου με τα κύματα ξεπλένονται από τα υπολείμματα της μεμβράνης.
Στη συνέχεια, ανασύρονται από τη θάλασσα, στίβονται και απλώνονται στον ήλιο για να στεγνώσουν.

Μετά πακετάρονται σε σακιά και αποθηκεύονται στο σκάφος.
Είναι απαραίτητο να ξαναβρεχτούν και να στεγνώσουν γιατί με την υγρασία μπορεί να πάρουν το χρώμα της σκουριάς.
Αυτό τα καθιστά κατώτερης ποιότητας μέχρι και εντελώς άχρηστα.

Απλωμένα σφουγγάρια,στον ήλιο της Καλύμνου.

Λίμνη Μελισσανή, Κεφαλονιά
Εξαιρετικό γεωλογικό φαινόμενο το λιμνοσπήλαιο Μελισσάνη βρίσκεται στον Καραβόμυλο, 2 χιλιόμετρα από τη Σάμη. Η οροφή της κεντρικής αίθουσας του σπηλαίου έχει πέσει. Έτσι έχουν δημιουργηθεί δύο τμήματα, ένα ανοιχτό και ένα σκεπασμένο. Η ξενάγηση στο σπήλαιο γίνεται με βαρκούλες. Ξεκινάει από το ξεσκέπαστο τμήμα του σπηλαίου και όπου το φως παιχνιδίζει στο νερό και τα τοιχώματα και συνεχίζεται στο σκεπασμένο τμήμα.

Το μήκος του λιμνοσπήλαιου στη Μελισσάνη είναι 160 μέτρα και το μεγαλύτερο βάθος της λίμνης είναι 39 μέτρα. Στο κέντρο της λίμνης εκεί όπου αρχίζει το σκεπασμένο τμήμα υπάρχει ένα μικρό νησάκι, πάνω στο οποίο βρέθηκαν ευρύματα που πιστοποιούν τη λατρευτική λειτουργία του σπηλαίου κατά την αρχαιότητα. Γι'αυτό το λόγο το σπήλαιο Μελισσάνη ονομάζεται και Σπήλαιο των Νυμφών. Η διαδρομή παρόλο που είναι μικρή είναι πανέμορφη και οι οδηγός της βάρκας αναλαμβάνει και τη ξενάγηση

http://www.kefaloniainfo.com

Η τοξωτή γέφυρα της Παλαιοκαρυάς,κοντά στα Τρίκαλα,όπου πίσω της πέφτει εντυπωσιακός ένας πανέμορφος καταρράκτης ύψους 12 μέτρων και συνεχίζει σ' έναν μικρότερο ύψους 2 μέτρων.
Η Παλαιοκαρυά,βρίσκεται σε μια χαράδρα,ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς και διαρρέεται από τον Παλαιοκαρίτη ποταμό.
Οι πλαγιές της χαράδρας είναι πετρώδεις,συνήθως κατακόρυφες και το σπουδαιότερο,καταπράσινες από πλούσιες συστάδες δένδρων και θάμνων..ενώ πηγές με κρυστάλλινα νερά αναβλύζουν από παντού, μαγεύοντας τον επισκέπτη,δίνοντας μοναδικό αισθητικό αποτέλεσμα από τον καλύτερο καλλιτέχνη, «τη μητέρα φύση».
Ο επισκέπτης υποκλίνεται στην ευρηματικότητα και την έμπνευση του Δημιουργού..η σύνθεση του τοπίου,σε γεμίζει από θαυμασμό και σε μεταφέρει σε ονειρικές διαστάσεις.

Η Δρακόλιμνη,θα μπορούσε να πει κανείς,ότι αποτελεί μία φυσική πισίνα εκεί ψηλά στις κορυφές της Τύμφης..!!!
Eίναι μια μικρή αλπική λίμνη, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 2050 μ. και οφείλει τη δημιουργία της στους τελευταίους παγετώνες.
Το χειμώνα σκεπάζεται με χιόνι και παγώνει ενώ το καλοκαίρι το νερό της διατηρείται ζεστό.
Το σημείο που βρίσκεται, είναι ένα τοπίο σπάνιας φυσικής ομορφιάς και με υπέροχη θέα σε όλη τη γύρω περιοχή και ιδιαίτερα στα απέναντι χωριά της περιοχής της Κόνιτσας.

Ο Βοϊδόμάτης χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καθαρότερους ποταμούς της Ευρώπης.
Διασχίζει μία από τις ομορφότερες ορεινές τοποθεσίες της Ελλάδας, η οποία έχει χαρακτηριστεί εθνικός δρυμός από το 1973, καθώς και το φαράγγι του Βίκου που αποτελεί μνημείο φυσικής ομορφιάς.

Σκάλα Συκαμιάς κατά το σούρουπο, με την υπέροχη παραλία της και το γραφικότερο ψαρολίμανο του νησιού της Λέσβου.
Εδώ, είναι σκαρφαλωμένο πάνω σ’ ένα βράχο στην είσοδο του μικρού λιμανιού το εκκλησάκι της Παναγιάς της Γοργόνας, από το οποίο ο Στρατής Μυριβήλης εμπνεύστηκε το ομώνυμο μυθιστόρημά του.
Ένα βιβλίο που μιλάει για την χιλιοειπωμένη ιστορία του ελληνισμού, τον ξεριζωμό από τη Μικρά Ασία και την εγκατάσταση στα ελληνικά χώματα, για την προσφυγιά, για το διωγμό από το σπίτι και το χτίσιμο ενός καινούριου σε μια "ξένη" γη.
Μια ιστορία κοινή για πολλούς κατοίκους του νησιού.
Η Λέσβος βλέπετε, λόγω της θέσης της (απέναντι από το Αϊβαλί), έγινε η νέα πατρίδα πολλών Μικρασιατών.

Γυθειο Λακωνιας
Κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, νησιωτική αύρα, ποικιλία επιλογών είναι η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει ο επισκέπτης της αποκαλούμενης κάποτε και Γύης Θεών (Γύ-θειον).
Ο θεός Απόλλων φιλονίκησε εδώ με τον Ηρακλή για τον μαγικό τρίποδα του μαντείου των Δελφών και στο τέλος συμφιλιώθηκαν, δίνοντας στον τόπο τη σημερινή του ονομασία.

Η μορφολογία της περιοχής,με τους λοφίσκους και τους βράχους,να υψώνονται αμφιθεατρικά μπορούμε να πούμε πως «κρύβουν» καλά τον μικρό κόλπο... που δίκαια, ονομάστηκε Κρυφή Άμμος γιατί κυριολεκτικά μπορεί να περάσει κανείς και ούτε καν να τον δεί.
Η Κρυφή Άμμος,η μικρή και αμμουδερή παραλία με τα πεντακάθαρα νεράκια, βρίσκεται δυο περίπου χιλιόμετρα δυτικότερα από τις Κουκουναριές στην Σκιάθο και μπορεί να φτάσει εκεί κάποιος είτε οδικώς είτε με εκδρομικά καϊκάκια.
Άλλο σπουδαίο πλεονέκτημά της είναι πως βρίσκεται απέναντι ακριβώς από την δύση και ο ήλιος φαίνεται πάνω από τη θάλασσα μέχρι την τελευταία στιγμή,χαρίζοντας μια εικόνα που σίγουρα θα μείνει αλησμόνητη.

Στην καρδιά της Ρούμελης, η τεχνητή λίμνη του Μόρνου ομορφαίνει το τοπίο.
Κρύβει στα υδάτινα σωθικά της μια αρχαία πολιτεία και τη συντροφεύουν οι πανύψηλες βουνοκορφές, τα χωριά που είναι κτισμένα γύρω της και οι αγελάδες που βόσκουν ήρεμα πλάι στα νερά.
Aδιαπέραστα δάση από έλατα, εντυπωσιακές κορυφογραμμές, οικισμοί που παραμένουν ανέγγιχτοι από τη σύγχρονη καθημερινότητα και καταπράσινα βουνά που σμίγουν με το γαλάζιο της τεχνητής λίμνης του Μόρνου, συνθέτουν ένα ενδιαφέρον τοπίο.

Ένα ακόμη αριστούργημα της λαϊκής ζαγορίσιας αρχιτεκτονικής.
Ο λόγος για το τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα ή Καλογερικό.
Πολύ παλιά ήταν ξύλινο και γκρεμιζόταν αρκετά συχνά, το 1814 όμως ο ηγούμενος Σεραφείμ έδωσε χρήματα για να γίνει πέτρινο (εξ ου και Καλογερικό)..
Λέγεται και του Πλακίδα διότι το 1863 επισκευάστηκε από τους αδερφούς Πλακίδα που κατάγονταν από το γειτονικό Κουκούλι.
Σήμερα το γεφύρι αυτό διατηρείται σε άψογη κατάσταση, διακρίνεται για την αρμονία του και διαθέτει χαρακτηριστικά οδοντωτά περβάζια.
Λέγεται ότι μοιάζει με κινούμενη κάμπια.
Έχει χαρακτηρισθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο.

Όποιος επισκεφθεί την Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς δεν μπορεί με βεβαιότητα να εκφράσει τι νιώθει φτάνοντας στον ιστορικό τούτο τόπο, είναι δέος, είναι φόβος, είναι έρωτας, τι να είναι άραγε;
Είναι το χρυσοκίτρινο της πέτρας;
Είναι το κόκκινο των κεραμιδιών;
Είναι το παράξενο σχήμα του και ο τόπος που βρίσκεται και σου δίνει την αίσθηση πλοίου που είναι έτοιμο να λύσει κάβους για άλλες θάλασσες;
Είναι οι θρύλοι, οι παραδόσεις, και η γοητεία που το περιβάλλουν;
Η Βυζαντινή πολιτεία μας φανερώνεται και μας προσφέρεται για εξερεύνηση και ανακάλυψη των μυστικών της μόλις περάσουμε την ''μίαν και μόνην έμβασι'' την βαριά μεταλλική πύλη κάτω απο τα θεόκτιστα πανύψηλα αμυντικά τείχη της στο νότιο μέρος του βράχου.

Όμορφα τοπία από διάφορα μέρη της Ελλάδας, σε ένα timelapse βίντεο από τον Κώστα Καλτσά.