Δύο άνδρες , και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου . Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουν τα υγρά από τα πνευμόνια του . Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου .

Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος . Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες . Μιλούσαν για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους , τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό , πού πήγαν διακοπές ..

Κάθε απόγευμα , όταν ο άνδρας στο κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί , περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικό του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο .

Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του θα ζωντανευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω. Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα . Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος .

Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια , ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό . Ένα ζεστό απόγευμα , ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε . Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις .

Μέρες , βδομάδες και μήνες πέρασαν . Ένα πρωί , η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους και ειδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο , ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του . Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα .

Μόλις θεωρησε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο . Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή , και αφού σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο .

Σιγά σιγα, επώδυνα , στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον κόσμο έξω . Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι .

Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο . Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συγχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο . Είπε , ' Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος . '

Επίλογος : Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους , παρά τη δική μας κατάσταση . Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη , αλλά η ευτυχία , όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται . Αν θέλετε να νιώθετε πλούσιοι , απλά μετρηστε όλα τα πράγματα που έχετε και που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν . « Το σήμερα είναι ένα δώρο , γι 'αυτό και ονομάζεται Το Παρόν (the present=το δωρο)».

Καποτε επιασε φωτια μεγαλη στο δασος
και ενω ολα τα ζωα ετρεχαν να σωθουν, ποδοπατωντας το ενα το αλλο,
ενα αηδονι,πηγαινε σε μια κοντινη λιμνη, επαιρνε μια σταγονα με το ραμφος του και την εριχνε πανω απο τις φλογες..τα ζωα απορησανε..καποια σταματησαν πανω ατον πανικό τους και του λεγανε φωναζοντας
"τι κανεις εισαι τρελο; Τρεξε να σωθεις" "Εσυ που εχεις φτερα, δεν κινδυνευεις, θα καουν τα ζώα που εχουν ποδια..αυτα που δεν εχουν δυνάμεις, δεν τρεχουν γρηγορα και τα μεγαλοσωμα που δεν θα τα πατησουν οι αλλοι"
του λέγανε..κι αυτο συνέχιζε τα σουρτα φέρτα..Λιμνη και δάσος. Οι σταγονες, δεν προλάβαιναν να πεσουν και εξατμιζονταν..

"Κανω αυτό που μου αναλογεί" απαντησε το αηδόνι..ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ!

Τα αλλα ζωα, μερικα απο αυτα στην αρχη, σταματησαν να τρεχουν και αρχισαν να κανουν το ιδιο, ο ελέφαντας, ειχε τεραστια προβοσκιδα..αρχισε να σβηνει εστιες της φωτιάς αυτός ο δυνατος..ηταν βλεπετε φιλος του το αηδονι γιατι του καθαριζε το δερμα. Σκεφτηκε οτι θαναι πολυ ασχημο να χασει τον φιλο του. Τον λυπήθηκε..σκεφτηκε, ας του δωσω ένα χεράκι, δεν καταλαβαινε το νόημα αυτου που φωναζε το πουλακι.
Και ετσι, οταν γινανε 10, τραβηξανε την προσοχη αλλων 10
και οι 20, ακομα 10..
και εγιναν στρατια
και σβησανε τις φλογες..

η Κριση τελικα, εχει περάσει στην ουσια..
δηλαδη, η κριση αξιων
γιατι υπηρχε περιτρανα τα προηγουμενα χρονια..
τωρα, ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΧΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ, ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!

Μεταναστευση...
Πολλοί άνθρωποι, ανεξάρτητα από τη φυλή, το φύλο, ή το υπόβαθρο, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους για να βρουν ασφαλέστερο, καλύτερο μέλλον. Αλλά ας δουμε την πραγματικοτητα: Έχετε βαλει τον εαυτό σας στη θεση τους; Δειτε το βιντεο και ίσως αυτό θα αλλάξει.