Το 1998 είχε δολοφονήσει 3 ανθρώπους
Μετά από 12 χρόνια στην πτέρυγα των μελλοθάνατων ο 32χρονος Μίλτον Μάθις, που είχε νοητική στέρηση, εκτελέστηκε χθες στη φυλακή Χάντσφιλ των ΗΠΑ. Ο Μάθις είχε φυλακιστεί το 1998 μετά τη δολοφονία τριών ανθρώπων σε ένα σπίτι που γινόταν χρήση ναρκωτικών και καταδικάστηκε σε θάνατο ένα χρόνο μετά.

Η καταδίκη του είχε έρθει τρία χρόνια αφού το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε αποφασίσει ότι η εκτέλεση ενός ατόμου με νοητική στέρηση παραβιάζει τη συνταγματική απαγόρευση για απάνθρωπη και ασυνήθιστη τιμωρία.

Οι συνήγοροί του προσέφυγαν κατά της εκτέλεσης της ποινής του επικαλούμενοι τα αποτελέσματα των τεστ που έδειχναν ότι είχε Δείκτη Ευφυίας χαμηλότερο του 60, του ελάχιστου ορίου που απαιτείται για να εκτελεστεί μία θανατική ποινή. Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και επέτρεψε την εκτέλεση της ποινής λίγα λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ώρα.

Ο Μίλτον Μάθις είναι ο έκτος θανατοποινίτης που εκτελείται φέτος στο Τέξας, πολιτεία των ΗΠΑ που εφαρμόζει με ζήλο τη θανατική ποινή.

Με αφορμή το ανωτέρω κειμενάκι ψηφίστε και πείτε τη γνώμη σας να γίνει κουβέντα (όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά γενικά)

Μένο, αν το έβαλα σε λάθος μέρος άλλαξε το σε παρακαλώ

Είμαι άκρως αντίθετος (προσωπικά) με την καταδίκη σε θάνατο... παρόλο που σε μερικά χρόνια απο τώρα θα μετατραπεί σε παγκόσμιο επίπεδο... θα μου πείς, αν σου τύχαινε στην δική σου οικογένεια τι θα έκανες...
Δεν θα ήθελα να συμβεί και δεν μπορώ να έχω απάντηση... ξέρω μόνο πως ο θάνατος για μένα δεν θεωρείται καταδίκη, αλλά εξιλέωση.

εγώ πάλη θεωρώ σε άλλες περιπτώσεις ότι σε μερικούς (ανθρώπους τέρατα) π.χ. που μπαίνουν μες στα σχολεια και σκορπανε τον θάνατο ναι να υπαρχή θανατική ποινή από την άλλη σε άλλες περιπτώσεις θα πρέπει να κοιτάξουμε το γιατί μην ξεχνάμε ότι η θανατική ποινή δεν αφορά μόνο δολοφονίες, αλλά και υποθέσεις ναρκωτικών ή βιασμούς.

Εγώ είμαι πάλι κατά για τον εξής απλό λόγο: Αν νομίζεις ότι κάποιος αξίζει να πεθάνει για τα εγκλήματά του, τι χειρότερο από να τον αφήσεις να σαπίσει για πάντα σ'ένα κελί που να θυμίζει και σ'αυτόν αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο γιατί τιμωρήθηκε...χωρίς άδεις, αναστολές, καλές διαγωγές και άλλες π@π@ριες.Ο θάνατος δεν είναι λύση, ούτε απονομή δικαιοσύνης απ'όποια πλευρά κι αν το δεις (και τη θεολογική ) είναι εκδίκηση, όπως εννοεί κι ο Μένος

Αν κάποιος φάει "ισόβια" κάθειρξη ακόμα όμως
και αν δοθούν πολλαπλές ισόβιες ποινές, και άρα καταδικαστεί ο
εγκληματίας στην φυλακή για ολόκληρη τη ζωή του, υπάρχει πάντα η
πιθανότητα απόδρασης, ή τέλεσης εγκλήματος μέσα στη φυλακή. Δεν μπορούμε
λοιπόν να αποτρέψουμε μια ενδεχόμενη δολοφονία, ακόμα και μέσα στα
φυσικά όρια της φυλακής.

nikos_napoume έγραψε:

...υπάρχει πάντα η
πιθανότητα απόδρασης, ή τέλεσης εγκλήματος μέσα στη φυλακή.

... όπως και η πιθανότητα μετάνοιας.

Κι εγω κατά είμαι.. Δεν αλλάζει τίποτα. Ο οποιοσδήποτε εγκληματίας δεν θα διστάσει να εγκληματίσει ακόμη και αν ξέρει οτι θα τη μαμίσει αν τον πιάσουν.. Υπάρχει η λογική και η ψυχολογία του οτι θα συμβεί στους άλλους αλλα σε εμένα με τίποτα! Όπως όταν κάνεις βλακείες με τη μοτοσυκλέτα σου πχ. Εγώ να πέσω;
Είναι μόνο εκδίκηση και τίποτα άλλο,νομίζω.
Δηλαδή ένας ψυχρός δολοφόνος δεν θα διστάσει να βγάλει όπλο επειδή "ΆΝ" τον πιάσουν θα τον εκτελέσουν; Δεν το πιστεύω.
Και ο λαός θα παραδειγματιστεί;
Θα φτάσουμε αργά ή γρήγορα να είμαστε σαν τον μεσαίωνα ή στη Ρώμη που καίγανε τους "παράνομους" ή τους βασανίζανε μέχρι εσχάτων και τα τούβλα απο κάτω χειροκροτούσαν και ούρλιαζαν.

Λύση για μένα είναι η ψυχολογική και κοινωνική εμβάθυνση και βοήθεια στον πάσχοντα μαζί με καταναγκαστική εργασία για το υπόλοιπο της ζωής του.
Λέω πάσχοντα γιατί κανείς λογικός δεν βγαίνει να πυροβολεί κόσμο χωρίς τύψεις.
Η θα εχει κοινωνική δυσλειτουργία ή διανοητική.

Βάλτον να σκάβει 10 ωρες την ημέρα και αν δεν το μετανοιώσει απο ένα σημείο και μετά τί να πώ..
Η δουλειά κάνει τους άντρες λέγαν οι παλιοί!!!

Επίσης έχω δεί κάτι προγράμματα στην Αμερική που οι φυλακισμένοι είναι σε απόλυτη πειθαρχία και υπακοή και τους φέρονται όπως στο στρατό(κάμψεις,προσοχές,ψυχολογική πίεση με φωνές και διατάγματα κλπ για να σπάσει ο τσαμπουκάς)

Πρέπει να δινεις στον άλλον και το περιθώριο της μετάνοιας, είναι και σημείο ανθρωπιάς..

Menos έγραψε:

nikos_napoume έγραψε:

...υπάρχει πάντα η
πιθανότητα απόδρασης, ή τέλεσης εγκλήματος μέσα στη φυλακή.

... όπως και η πιθανότητα μετάνοιας.

...όπως και η πιθανότητα να έχει γίνει λάθος και να μην είναι αυτός ο ένοχος φίλε Νίκο, για σκέψου

westie έγραψε:

Menos έγραψε:

nikos_napoume έγραψε:

...υπάρχει πάντα η
πιθανότητα απόδρασης, ή τέλεσης εγκλήματος μέσα στη φυλακή.

... όπως και η πιθανότητα μετάνοιας.

...όπως και η πιθανότητα να έχει γίνει λάθος και να μην είναι αυτός ο ένοχος φίλε Νίκο, για σκέψου [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

έχεις δίκιο λένε καλύτερα 100 ένοχοι έξω παρά ένας αθώος μέσα .Γενικά,είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα,όπου τόσο τα επιχειρήματα υπέρ όσο και αυτά κατά,έχουν μια ισχυρή βάση..για αυτό και επέλεξα το νούμερο 3 [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

μάγκες ..
λατρεύω την φύση και αγαπάω τα ζώα..όλων των ειδών και τα σέβομαι..
αν δω κάτι στον δρόμο με ζώο έχει τύχει να σβήσω το μηχανάκι να πάω πιο κάτω με τα πόδια και να κλαίω με τις ώρες..
δεν συμβαίνει αυτό όμως με τους ανθρώπους...δεν έχει τύχει και δεν νομίζω και να τύχει ποτε να κάνω το ίδιο για άνθρωπο..είμαι μισάνθρωπος?

κάτι παπατζιλίκια περί μετανοιας τα ακούω βερεσέ γιατί πριν την μετάνοια υπάρχει η επιλογή(κάνετε ανάλυση στην λέξη αυτήν)...στο μονο που όμως πρέπει να προσέξουμε είναι να είμαστε σίγουροι για tο αδίκημα και για την ενοχη..


με αγάπη

"Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω"...

Ποιος είναι αυτός που δεν έχει κάνει λάθος στη ζωή του;
Ποιος δεν έχει κάνει χοντρή μ@@@κια στη ζωή του και δεν έχει πεί μετά "πω! τι έκανα ρε φίλε μου;"
Η απάντηση είναι μία.."ΟΛΟΙ"

Τώρα μπορεί να πει κανείς, μα είναι άλλο να βρίσεις πχ κάποιον και άλλο να τον σκοτώσεις.
Ναι είναι... Εκει μπαίνει το θέμα της συνειδητοποίησης της πράξης. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί κάτι κακό για τον συνάνθρωπό του και να αρχίσει να νοιώθει τυψεις και να μπαίνει σε διαδικασία μετάνοιας εκείνη τη στιγμή κιόλας.
Κάποιος άλλος μπορεί να κάνει πράξη αυτο που σκέφτεται και να μην το καταλαβαίνει καν.
Το γιατί είναι μεγάλο θέμα. Μπορεί να μην έχει κάνει δουλειά ποτέ με τον εαυτό του, μπορεί να είναι ψυχικά άρρωστος, μπορεί ο πατέρας του να τον βίαζε η να έδερνε τη μανα του, μπορεί να έχει τόσα νευρα απο τη ζωή του συσσωρευμένα που μπορεί να βγαίνουν σε λάθος στιγμές, μπορεί να μην τον καθοδήγησε κανείς ή να έμπλεξε με λάθος άτομα, μπορεί χίλια δύο.
Όπως και να το δούμε πάντως ο άνθρωπος αυτός είναι για λυπηση και όχι για εξόντωση...

Θάνατος κατα τη γνώμη μου είναι ανεκτός μόνο σε περίοδο πολέμου. Εκεί δεν μπορεις να έχεις τον εχθρό και τον κλέφτη μαζί. Σκοτώνεις γιατι δεν υπάρχει πολυτέλεια για ό,τι άλλο.

tsiftis έγραψε:

"Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω"...

Ποιος είναι αυτός που δεν έχει κάνει λάθος στη ζωή του;
Ποιος δεν έχει κάνει χοντρή μ@@@κια στη ζωή του και δεν έχει πεί μετά "πω! τι έκανα ρε φίλε μου;"
Η απάντηση είναι μία.."ΟΛΟΙ"

Τώρα μπορεί να πει κανείς, μα είναι άλλο να βρίσεις πχ κάποιον και άλλο να τον σκοτώσεις.
Ναι είναι... Εκει μπαίνει το θέμα της συνειδητοποίησης της πράξης. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί κάτι κακό για τον συνάνθρωπό του και να αρχίσει να νοιώθει τυψεις και να μπαίνει σε διαδικασία μετάνοιας εκείνη τη στιγμή κιόλας.
Κάποιος άλλος μπορεί να κάνει πράξη αυτο που σκέφτεται και να μην το καταλαβαίνει καν.
Το γιατί είναι μεγάλο θέμα. Μπορεί να μην έχει κάνει δουλειά ποτέ με τον εαυτό του, μπορεί να είναι ψυχικά άρρωστος, μπορεί ο πατέρας του να τον βίαζε η να έδερνε τη μανα του, μπορεί να έχει τόσα νευρα απο τη ζωή του συσσωρευμένα που μπορεί να βγαίνουν σε λάθος στιγμές, μπορεί να μην τον καθοδήγησε κανείς ή να έμπλεξε με λάθος άτομα, μπορεί χίλια δύο.
Όπως και να το δούμε πάντως ο άνθρωπος αυτός είναι για λυπηση και όχι για εξόντωση...

Θάνατος κατα τη γνώμη μου είναι ανεκτός μόνο σε περίοδο πολέμου. Εκεί δεν μπορεις να έχεις τον εχθρό και τον κλέφτη μαζί. Σκοτώνεις γιατι δεν υπάρχει πολυτέλεια για ό,τι άλλο.

στον πόλεμο δηλαδή "συνιδητοποημενα"...''ο άνθρωπος αυτός είναι για λυπηση και όχι για εξόντωση...''
νομίζω "φασκεις και αντιφάσκεις" λίγο?
στον πόλεμο δεν σε βιάζουν με ιδανικά που δεν είναι δικά σου?οι πολιτικοί δεν σε δέρνουν?με αποτέλεσμα η ζωή σου να είναι χαλια?..
''μπορεί να μην τον καθοδήγησε κανείς ή να έμπλεξε με λάθος άτομα, μπορεί χίλια δύο'' που οδηγείς πραγματικά εσύ την ζωή σου?

στον πόλεμο δηλαδή "συνιδητοποημενα"...''ο άνθρωπος αυτός είναι για λυπηση και όχι για εξόντωση...''
νομίζω "φασκεις και αντιφάσκεις" λίγο?

[/quote]

Δεν καταλαβαίνω που αναφερεσαι ακριβώς...
Ο πόλεμος λέω είναι ανεκτός... όχι αποδεκτός. Δεν γίνεται αλλιώς.
Τώρα δεν έχουμε πόλεμο με την κυριολεκτική σημασία της έννοιας...
Αν λυπηθείς κάποιον σε περίοδο πολέμου ενδέχεται να υπάρξουν προδοσίες, ανταρσίες, παρεμπόδιση αμυντικής διάταξης προς τον εχθρό και αν πάρουμε και τη λύπηση προς τον εχθρό, δεν γίνεται γιατί ισχύει το ρητό "ο θάνατός σου η ζωή μου". Είναι νόμοι πολέμου..

Τώρα όπως είπα έχουμε την πολυτέλεια να εφαρμόσουμε μεθόδους αντιμετώπισης του φαινομένου των σκληρών εγκληματιών. Στον πόλεμο δεν την έχεις

Εγω για ιδανικά άλλου δεν πολεμάω ούτε ζω.Σε τέτοιο πόλεμο δεν λαμβάνω μέρος.Αυτό που με κινεί είναι η "πίστη", η πίστη στα ιδανικά της πατρίδας και η πίστη στο Θεό. Γι'αυτά πολέμησαν οι πρόγονοι για να είμαι εδω και γι'αυτα αξίζει να συνεχίζει κανείς να πολεμά.

Πηγαίνουμε όμως σε άλλο θέμα, γι'αυτό δεν θα το συνεχίσω.

Μπορεί να φτάσει σε πολλά άλλα θέματα... και δεν υπάρχει πρόβλημα απο την διεύθυνση εφόσον κρατάει εναν πολιτισμένο χαρακτήρα. Οσο για τον πόλεμο.. άλλοι κανόνες ισχύουν εκεί.. και σίγουρα δεν είναι οι κανόνες της μετάνοιας. Η μετάνοια του κάθε ανθρώπου έρχεται μετά απο τον πόλεμο, όχι την στιγμή που μάχεται.

Παίδες, ακόμα και στον πόλεμο μπορεί να υπάρξει "πολιτισμός" κατά κάποιο τρόπο...η θανατική ποινή εν καιρώ ειρήνης θα αντιστοιχούσε με το εκτελεστικό απόσπασμα εν καιρώ πολέμου!Δλδ τι;Να θανατώσεις κάποιον τον οποίο έχεις ήδη υπό κράτηση...γι'αυτό λέω ότι δεν είμαι υπέρ.Ακόμα και τότε υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις