Που τα βρισκεις ρε φιλε αυτα, παροτι το περιμενα, η αισθηση που δημιουργει βλεποντας το ολο ειναι απεριγραπτη!!    

Αυτο το βρηκα και μοιαζει ιδιαιτερως με το βιντεο με το πουλι, τον πατερα και τον γιο.


«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω... Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"... μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αγαπώ παιδί μου...»

Με το ρισκο να γινω γραφικος θα ξαναπω κατι που αλλοι το ξερουν και αλλοι οχι. Οποιος εχει χασει γονεα ξερει ποσο σημαντικα ειναι τα παραπανω, οποιος δεν εχει χασει καλα θα κανει να τα σκεφτει και να πραξει αναλογα!

Παντα  !!!

γιατι εχω την εντυπωση πως οσοι στο τελος κοιτουσαν την βιτρινα εβλεπαν απλα πρωτοτυπες κουκλες και οχι την ουσια. δεν ξερω κατα ποσο θα ηταν κοντα στο θεμα αν δεν εβλεπαν την προπαρασκευη.

Erecozi έγραψε:

γιατι εχω την εντυπωση πως οσοι στο τελος κοιτουσαν την βιτρινα εβλεπαν απλα πρωτοτυπες κουκλες και οχι την ουσια. δεν ξερω κατα ποσο θα ηταν κοντα στο θεμα αν δεν εβλεπαν την προπαρασκευη.

Eχω την εντυπωση οτι αν ηταν να πιασει τοσο ευκολα σε ολους...μπορει να μην χρειαζοταν καν...

Μοτοσικλετιστές... Περίεργος και υπέροχος κόσμος...

Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς
ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι…
«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση. Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα. Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά. Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες! Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.

Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς, θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους
μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι! Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας,
όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι… Είναι αλήθεια!
Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!
Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο,
με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.
Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσικλέτα μπορείς να σκοτωθείς!
Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις (και πονάει πολύ), είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη. Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα σε εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσικλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί…

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει… Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ…
Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας
και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τ' αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε. Κι αν δείτε το μοτοσικλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό… δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.
Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσικλετιστές... περίεργος και υπέροχος κόσμος.
Ευτυχής να είμαι ένας απ αυτούς!!!

Κοινοποιημενο απο το χρηστη του φατσοβιβλιου "Ολα ειναι δρομος"

Το περίεργο δεν είναι πως έχει ξαναμπεί... το περίεργο είναι πως έχεις απαντήσει κιόλας σ'αυτό.   

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

και το αρχικό....

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Καλα, δεν ηταν δυνατον να θυμαμαι απο τοτε...αλλωστε καποια κειμενα ειναι τοσο ωραια που ειναι σαν να τα διαβαζεις πρωτη φορα οταν εχεις καιρο να τα διαβασεις...δεν πειραζει, κοφτο, οποιος θελει τωρα να το δει εχει το προηγουμενο μυνημα σου για υπενθυμιση!

Το κείμενο εκπροσωπεί (σχεδόν) τα πάντα για τον μοτοσυκλετισμό και σίγουρα είναι άξιο να διαβαστεί.
Απλά μου έκανε εντύπωση που δεν το θυμόσουν.  

...αλτσχαιμερ...πολυ καιρο τωρα, αλλος λεει οτι καπνιζω πολυ, εγω λεω οτι εχει γεμισει ο σκληρος μου και...κρασαρει...μονιμα!  

ΥΓ Η αληθεια ειναι οτι (προσωπικη αποψη) ειναι τοσο δυνατο συναισθηματικα που ΘΑ ΠΡΕΠΕ να το θυμαμαι!

Για να αλλάξουμε και λίγο διάθεση...

1η επαφή με την βροχή..

Ακριβως ετσι...αλλοι νιωθουν τη βροχη κι αλλοι απλα βρεχονται...παντα φανταστικα τα βιντεο που ανεβαζεις...!