''Κλεμμένο'' από το fb.
Χριστουγεννιάτικες ιστορίες
Πολλές χριστουγεννιάτικες ιστορίες μέχρι τώρα αναλώθηκαν σε γκάζια, κόντρες και ως επί το πλείστον καθαρά μοτοσυκλετιστικές αναφορές.
Σ’ αυτήν την φετινή χριστουγεννιάτικη ιστορία όμως θα ήθελα κάτι διαφορετικό.
Μια ιστορία για την αξία της αγάπης, της οικογένειας και του μοναδικού μηνύματος των Χριστουγέννων.
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν (πιάστε ένα καστρόλ και καθίστε δίπλα στο τζάκι) σε μια μεγάαααλη πόλη ζούσε ο ήρωας της ιστορίας μας, ο Αργύρης.
Ο Αργύρης λοιπόν τα κουτσοβόλευε όπως όλοι.
Με την κρίση, με κομμένο μισθό, με δυο παιδιά μικρά και με ενοίκιο πάλευε να τα φέρει βόλτα.
Στις σχετικά καλές ακόμα εποχές είχε αγοράσει ένα R6 το οποίο φύλαγε ευλαβικά στο γκαράζ.
Όταν το είχε πρωτοπάρει είχε σκοπό να του βάλει και μια akrapovic αλλά όπως είπαμε τι να μείνει.
Με την ακρίβεια στη βενζίνη δεν το έβγαζε συχνά πλέον καν για βόλτα και κώφευε στις παρακλήσεις του γείτονα που δεν περνούσε μέρα να μην τον προκαλέσει σε κόντρα.
Το καθημερινό, ευγενικό ‘καλημέρα γείτονα’ του Αργύρη συναντούσε ένα ‘Έλασκκκίσω μωρκότα’ ή κάτι ανάλογο.
Χριστούγεννα 2022.
Καθισμένος στο τραπέζι της κουζίνας κρατούσε τα λεφτά στα χέρια του και όπως και να κοίταζε, μα λοξά, μα ίσια δεν του φτάνανε. Τόσα στα κοινόχρηστα, τόσα στη ΔΕΗ, τόσα για τα δώρα του Άγιου Βασίλη, θα του έμεναν και 10 ευρώ για καφέδες.
Στο μικρό του γιό, το Μιχάλη είχε πάρει το Prince of Persia για PS5 μια και ήθελε ένα παραδοσιακό δώρο, ενώ στο μεγάλο, το Μάρκο πήρε το GTA για pc.
Για τη γυναίκα του, τη Μαρίνα είχε διαλέξει το The Sims ‘Αneprokopos Pack’.
Φύλαξε τα υπόλοιπα χρήματα σε χωριστά φάκελα όπως έκανε κάθε φορά.
‘ΔΕΗ’, ‘Κοινόχρηστα’ κτλ. Ήταν μερικοί μήνες που δεν του έφταναν τα λεφτά όχι για να πληρώσει τους λογαριασμούς αλλά ούτε να πάρει φάκελα.
Μετά πήγε στο γκαράζ, χάιδεψε το αγαπημένο του R6 σκουπίζοντας το απαλά με ένα πανάκι για να φύγει το ένα δάχτυλο σκόνη από τα 3 που είχε μαζέψει.
Είδε τη στοκ εξάτμιση και βούρκωσε.
Κάποια μέρα όμως. Κάποια μέρα.
Την μέρα της Πρωτοχρονιάς ξύπνησε αργά. Βγήκε στο μπαλκόνι, ‘καλημέρα γείτονα, καλή χρον-’ ‘ίσα μωρή κουλάντζα βγάλ’ το μάτρακα απ’ το γκαράζι να σε σκίς’.
Έκλεισε γρήγορα τις κουρτίνες βουρκωμένος.
Δεν τον είχε.
Χωρίς την εξάτμιση δεν τον είχε.
Αναστέναξε βαθιά, και προχώρησε στο σαλόνι όπου όλοι τον περίμεναν και τον αγκάλιασαν. ‘
Καλημέρα πατέρα!’ είπαν τα δυο παιδιά με μια φωνή ενώ η Μαρίνα του έκανε νόημα να κοιτάξει κάτω απ’ το δέντρο όπου ένα μεγάλο μακρόστενο αντικείμενο, μάλλον από τιτάνιο και μάλλον 4 σε 1 από λαιμούς ήταν τυλιγμένο προσεκτικά.
Βούρκωσε. ‘
Μα αυτή είναι…’ ‘Ναι αγάπη μου. Είναι μια Akrapovic. Η δική σου Akrapovic’. Δεν ήξερε τι να πει.
Ο μικρός του έτρεξε και τον αγκάλιασε.
‘Γύρισα το Prince of Persia μπαμπά. Δε με πειράζει να μη σφάζω κακούς, αλήθεια. Το ξέρω ότι αυτό ήθελες για μένα αλλά δε με πειράζει.’
Ο μεγάλος του, ο Μάρκος στάθηκε δίπλα του.
‘Πατέρα… κι εγώ γύρισα το GTA. Όσο κι αν μ’ αρέσει να θερίζω κόσμο στα καλά καθούμενα και να κλωτσάω αγνώστους στη μάπα ήξερα ότι αυτό είναι σημαντικό για σένα. Απ’ το πρωί βγήκαμε και είπαμε και τα κάλαντα, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν ήθελαν και μαζέψαμε αρκετά χρήματα, ακόμα και από ανθρώπους που δεν μας τα έδιναν.’
Η Μαρίνα ακούμπησε στο μεγάλο τραπέζι την εξάτμιση. ‘Δεν πληρώσαμε κοινόχρηστα και μάλλον θα μας κόψουν και το ρεύμα. Επίσης πήρα να φάμε όλοι γαριδάκια γιατί μαζί με τα μεταφορικά, το power commander και το καινούριο φίλτρο δεν έμειναν λεφτά για τίποτα άλλο.’
Τους κοίταξε βουρκωμένος, συγκινημένος από την αγάπη που τον πλημμύριζε και στα μάτια του έβλεπε ήδη το δυναμόμετρο να χτυπάει τιλτ.’
‘Δεν… δεν ξέρω τι να πω…’
‘Να μην πεις τίποτα’ άκουσε μια φωνή πίσω του. Ήταν ο μηχανικός του. Είχε έρθει για να του σετάρει το μίγμα, πρωί πρωτοχρονιά. ‘Μα… δεν έχω να σε πληρώσω…’ ‘Δεν πειράζει Αργύρη. Θυμάσαι που είχες τρία χρόνια ένα moto guzzi του ’70 και το φερνες; Πες ότι με πλήρωσες φίλε. Πες ότι με πλήρωσες.’
Λίγες ώρες αργότερα, συγκινημένος ο Αργύρης είχε βγει στο μπαλκόνι και ούρλιαζε προς τη μεριά του γείτονα κάνοντας κωλοδάχτυλα με χέρια πόδια.
Μαζί του και τα παιδιά του, η γυναίκα του, ο μηχανικός του αλάλαζαν τρελά μέχρι που τον ανάγκασαν να σηκωθεί απ’ το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, να φορέσει τα δερμάτινα και να στηθεί στην ευθεία.
Τον έσκισε. Τον ρήμαξε. Τον ταπείνωσε. Του έδωσε το στρόφαλο στο χέρι. Στον τερματισμό η οικογένεια του, μαζί, ενωμένη, αγαπημένη όσο ποτέ αλάλαζαν χαρμόσυνα ‘πάρτα μωρή χαμούρα και καλή χρονιά’ διαδίδοντας παντού το μήνυμα της γλυκιάς νίκης.
Μετά κάθισαν όλοι γύρω από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, στα σκοτεινά, με κομμένο το ρεύμα τρώγοντας γαριδάκια και νιώθοντας αυτή τη γλυκιά θαλπωρή που μόνο ένα σκίσιμο σε κόντρα μπορεί να δώσει. ‘Πατέρα’ είπε βουρκωμένος, ανήμπορος να μιλήσει απ’ τη συγκίνηση ο γιός του. ‘Πιστεύω τον είχες και χωρίς εξάτμιση’. ‘Παιδί μου!’
Αγκαλιάστηκαν όλοι βουρκωμένοι. Γιατί η δύναμη της αγάπης νικάει τα πάντα, ακόμα και χωρίς εξάτμιση, αρκεί να προσέξεις στην αλλαγή δευτέρα. Αυτό είναι το μήνυμα που θα ήθελα να περάσει σε όλους, το μήνυμα της ομόνοιας και της οικογένειας. Καλή χρονιά σε όλους
Θέμα: Το νόημα των Χριστουγέννων. 
