Η Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας έχοντας ήδη από το 1998 διατυπώσει τις θέσεις της για το ως άνω θέμα (σε συνολικά 5 κείμενα που κατά καιρούς έχουν δοθεί στο ΥΜΕ), θα ήθελε να συμπυκνώσει τις απόψεις της και τα σχετικά αιτήματά της ως εξής:...

Α. Γενικά

1. Η ΜΟΤ.Ο.Ε. είναι υπέρ της οδικής ασφάλειας. Συνεπώς επιδιώκει ώστε τα κυκλοφορούντα δίκυκλα να είναι ασφαλή.

2. Η καλή κατάσταση των δικύκλων λίγο εξαρτάται από τον ενδεχόμενο έλεγχο σε ΚΤΕΟ. Περισσότερο εξαρτάται από άλλους παράγοντες, όπως η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών από τα συνεργεία, από το κόστος των ποιοτικών ανταλλακτικών κλπ.

3. Τα τροχαία ατυχήματα δικύκλων συνδέονται με την καλή κατάσταση του δικύκλου σε ελάχιστο ποσοστό. Η έρευνα MAIDS («Εις βάθος έρευνα των ατυχημάτων δικύκλων») που διεξήχθη σε 6 ευρωπαϊκές χώρες απέδειξε ότι μόνον στο 1% των ατυχημάτων δικύκλων το ατύχημα συνδεόταν με κακή συντήρηση του εμπλακέντος δικύκλου (ιδίως με φθαρμένα ελαστικά). Το αντίθετο υποστηρίζουν εταιρείες που έχουν οικονομικά συμφέροντα συνδεόμενα προς τον τεχνικό έλεγχο. Έτσι, ουσιαστικά βλέπουν τον τεχνικό έλεγχο ως τρόπο να αποκομίσουν κέρδη (με πενιχρά ή αμελητέα αποτελέσματα υπέρ της οδικής ασφάλειας).

4. Η πολιτική που προτάσσει τον τεχνικό έλεγχο δικύκλων έναντι άλλων τρόπων, πιο σημαντικών και αποτελεσματικών (αναβάθμιση υποδομών, εκπαίδευσης κλπ), βελτίωσης της οδικής ασφάλειας των δικύκλων εμβάλλει εύλογες υποψίες στους μοτοσυκλετιστές ότι υπάρχει, από την πλευρά του Κράτους, διάθεση εισπρακτικότητας και λειτουργία διαπλοκής, υπέρ ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Ευρωπαϊκές χώρες χωρίς τεχνικό έλεγχο δικύκλων (Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Νορβηγία κ.α.) έχουν πολύ υψηλότερο επίπεδο οδικής ασφάλειας δικύκλων σε σχέση με χώρες που έχουν τεχνικό έλεγχο για τα δίκυκλα.

5. Η επιβολή τεχνικού ελέγχου δικύκλων από το ελληνικό κράτος στην παρούσα οικονομικοκοινωνική συγκυρία είναι άκαιρη, ατυχής και κάθε άλλο παρά υποδηλώνει κοινωνική και πολιτική ευαισθησία από την πλευρά της Κυβέρνησης, αφού συνιστά μία επί πλέον οικονομική επιβάρυνση μη αναγκαία (και μη επιβαλλόμενη από κάποια διεθνή υποχρέωση). Ιδίως με τον τρόπο που επεβλήθη, ο οποίος συμφέρει τα Ιδιωτικά ΚΤΕΟ (χωρίς να υπάρχουν ούτε κρατικά ΚΤΕΟ, ούτε πλαφόν στις τιμές, ούτε πραγματικός ανταγωνισμός).

6. Δεδομένης αφ’ ενός της παράνομης παράλειψης του Κράτους να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή του για ασφαλές οδικό δίκτυο και υποδομές και αφ’ ετέρου της άρνησής του να εξασφαλίζει κατάλληλη δικαστική προστασία και αποζημίωση για τα θύματα (μοτοσυκλετιστές κυρίως) της κακής και επικίνδυνης κατάστασης των οδών και του οδικού περιβάλλοντος ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να απαιτεί τον έλεγχο 200 και πλέον σημείων (!) του δικύκλου στο πλαίσιο ενός εξονυχιστικού (και ακριβού) τεχνικού ελέγχου. Αυτό δεν είναι ανεκτό να το ζητεί από τους μοτοσυκλετιστές ένα κράτος που επιφυλάσσει το ανεύθυνο για τον εαυτό του, (λειτουργώντας ουσιαστικά σε καθεστώς ανομίας, αφού η ύπαρξη «δύο μέτρων και δύο σταθμών» - άλλων για το κράτος και άλλων για τον πολίτη - συνιστά παραβίαση των στοιχειωδών αρχών του Κράτους – δικαίου).

7. Επίσης, είναι απαράδεκτο να προβλέπονται δρακόντειες κυρώσεις για τον δικυκλιστή που δεν έχει πάει το δίτροχό του στο ΚΤΕΟ, ενώ οι προβλεπόμενες (και σπανίως επιβαλλόμενες) κυρώσεις για παγίδες (κακοτεχνίες, λακκούβες, σαμάρια, έλλειψη σήμανσης κλπ) στους δρόμους συνιστούν «χάδια» (ιδίως για τις μεγάλες εταιρείες και τους μεγαλοεργολάβους) και στην πράξη είναι ανύπαρκτες (όπως π.χ. για τυχόν παρανομούντες Δημάρχους κλπ, βλέπε παράνομα σαμαράκια, παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, παράνομες – επικίνδυνες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και σήμανση…).

1. Με δεδομένη την υπάρχουσα οικονομική συγκυρία και τα ανεπίτρεπτα υψηλά ποσοστά ανεργίας (ιδίως στους νέους, οι οποίοι κατ’ εξοχήν χρησιμοποιούν δίκυκλα), ο Τεχνικός Έλεγχος Δικύκλων πρέπει να ανασταλεί. Διότι ούτε αναγκαίος είναι, ούτε θα βελτιώσει εμφανώς την οδική ασφάλεια. Αντίθετα, έτσι όπως ξεκίνησε η εφαρμογή του, αποτελεί σημαντικό οικονομικό βάρος.

2. Εν πάση περιπτώσει θα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά, σύμφωνα με τις προτάσεις της ΜΟΤ.Ο.Ε. που έχουν διατυπωθεί ήδη από το 1998-9. Συγκεκριμένα:

α) Να επανατοποθετηθεί ως «επιθεώρηση 6 σημείων» (ελαστικά, φρένα, φώτα, αναρτήσεις, σύστημα διεύθυνσης, εξάτμιση).

β) Να διενεργείται και από εξουσιοδοτημένα συνεργεία (ακόμη και στο πλαίσιο ενός σέρβις).

γ) Να αντιμετωπισθούν ζητήματα εφαρμογής, λαμβανομένων υπ’ όψιν των ιδιαιτεροτήτων κατηγοριών δικύκλων (π.χ. δεν μπορεί με την ίδια μέθοδο και τρόπο να μετρούνται τα φρένα των μοτοσυκλετών supersport με τις enduro μοτοσυκλέτες, πράγμα που ήδη έχει δημιουργήσει προβλήματα στην πράξη).

δ) Θα πρέπει να προβλεφθεί διαδικασία άρσης των αμφισβητήσεων (έχουμε ήδη προ πολλού προτείνει συγκεκριμένο τρόπο).

ε) Θα πρέπει να μειωθούν οι προβλεπόμενες σχετικές κυρώσεις (ιδίως πρόστιμα).

στ) Θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το ζήτημα των μοτοποδηλάτων.

ζ) Θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα με τα επαγγελματικής χρήσεως δίκυκλα (όχι μόνον αυτά που ανήκουν σε εταιρείες, αλλά και όσα εν γένει χρησιμοποιούνται για επαγγελματική χρήση, ιδίως delivery, courier κλπ) και να καταστούν και οι εργοδότες υπεύθυνοι για την καλή κατάσταση των δικύκλων που χρησιμοποιούν στην επιχείρησή τους, έστω και αν αυτά ανήκουν σε εργαζόμενους (π.χ. διανομείς).

η) Θα πρέπει να προστατεύεται ο κάτοχος δικύκλου στην περίπτωση που ένα εξάρτημα (π.χ. εξάτμιση) φθείρεται πρόωρα. Δηλαδή, αν π.χ η εξάτμιση μετά από λίγους μήνες ηχορρυπαίνει (λόγω εκ κατασκευής χαμηλής ποιότητας), να υποχρεούται ο κατασκευαστής (ή ο πωλητής) να την αντικαθιστά δωρεάν. Έχουμε πληροφορηθεί ότι στην κατεύθυνση αυτήν (δηλαδή στην απαίτηση για ελάχιστη διάρκεια καλής λειτουργίας των βασικών εξαρτημάτων των δικύκλων, π.χ. για τα πρώτα 50.000 χιλιόμετρα, ή 35.000 χιλιόμετρα, προκειμένου για καινουργή) κινείται και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι οι κατασκευαστές (ιδίως οι εξ Ασίας) θα υποχρεωθούν να βελτιώσουν την ποιότητα των δικύκλων, αφού θα αναγκάζονται να αντικαθιστούν δωρεάν τα εξαρτήματα των δικύκλων που θα φθείρονται πρόωρα ( και συνακόλουθα δεν θα επιβαρύνεται ο κάτοχος του δικύκλου).


Τα ανωτέρω δεν εξαντλούν το θέμα. Αποτελούν όμως κατά την γνώμη μας τη βάση τόσο για την βελτίωση της υφισταμένης κατάστασης που αφορά την καλή λειτουργία των δικύκλων, όσο και για την αναβάθμιση της οδικής ασφάλειας, η οποία αποτελεί πολύπλευρο, πολυσύνθετο και δύσκολο στόχο. Ένα στόχο που συνιστά μια από τις βασικές επιδιώξεις μας.