Στέλιος Μπικάκης - Γενέθλια
Ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα ερμηνευμένο από τον δημιουργό του Στέλιο Μπικάκη.

Το 2001,ο Στέλιος Μπικάκης,κάνει ένα καθαρά λαϊκό δίσκο,την ''Φυγή''. Πωλείται στην Κρήτη,εδώ τον γνωρίζουν,εδώ είναι το κοινό του. Αυτό το κοινό,ξεχωρίζει ένα τραγούδι μελαγχολικό, θλιμμένο, πονεμένο, τα Γενέθλια.Ελάχιστοι γνωρίζουν τότε,πως πρόκειται για μια κραυγή,για ένα μοιρολόι συναισθημάτων προσωπικής ιστορίας του στιχουργού και ερμηνευτή.Τι λέει όμως ο ίδιος γι αυτό το τραγούδι σε μια συνέντευξη του στα "Ρεθεμνιωτικα Νέα" :

''Πως έγραψα τα Γενέθλια που έγιναν επιτυχία σόλη την Ελλάδα''

''Την περίοδο που κυκλοφορούσε ο δίσκος μου Νυχτέρια,και πήγαινε πάρα πολύ καλά,αρρωσταίνει το παιδί που είχαμε αποκτήσει,ένα αγοράκι,από μια σπάνια αρρώστια.Ένα παιδί στο εκατομμύριο μπορεί να χτυπηθεί απαυτήν την αρρώστια.Το χάσαμε.Ενάμιση χρόνο περάσαμε μια περίοδο πολύ δύσκολη με την γυναίκα μου την Αμαλία.Σαυτήν την δύσκολη φάση της ζωής μου,αποτυπώνω στο χαρτί εκείνα που είχα μέσα μου.Γράφω σε στίχους τα συναισθήματα μου.Δεν τους ολοκληρώνω σε τραγούδι.Μετά από κάποιο διάστημα,τυχαίνει να πεθάνει κι ο πατέρας μου,τότε συμπηρώνω και ολοκληρώνω σε τραγούδι τους στίχους.Το 2000 το έβαλα στον δίσκο.Έτσι γεννήθηκαν τα ''Γενέθλια'' που αγαπήθηκαν τόσο πολύ κι ας μιλούν για θάνατο.Είναι στίχοι βγαλμένοι απ΄την ψυχή μου κι ας βρέθηκαν και τότε κάποιοι να με κατηγορήσουν στεκόμενοι σε μια λέξη μόνο,στην λέξη πουτ@να. Αρέσει σε όλους. Στα νέα παιδιά,σε μεγαλύτερους,σε γιαγιάδες που αυτό με συγκινεί περισσότερο λέει ο Στέλιος Μπικάκης.

Το γελαστο παιδι!
Ποίηση: Brendan Behan

μετάφραση: Βασίλη Ρώτα

Μελοποίηση: Μίκη Θεοδωράκη, 1961

πρώτη ερμηνεία: Ντόρα Γιαννακοπούλου, 1962

Οι στίχοι είναι του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan (1923 – 1964) ) και μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα. Μελοποιήθηκε στο Παρίσι από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961
Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Έγινε παγκοσμίως γνωστό με την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα.

Ιστορική αναφοράΤο τραγούδι δεν αναφέρεται μόνο στη Βρετανική κατοχή των Ιρλανδών αλλά, κυρίως, στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί”, αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”. Το τραγούδι, δηλαδή, είναι ένας θρήνος των συμπολεμιστών του, γιατί το γελαστό παιδί δεν πέθανε τιμημένα στη φυλακή από απεργίας πείνας ή από βόλι των Εγγλέζων, αλλά από το “άτιμο βόλι” των ομοεθνών του Ιρλανδών (εμφύλιος πόλεμος). Αυτό που είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο σε τούτο το τραγούδι είναι ο επαναστατικός ρθθμός και η έντονη μουσική σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη. Γραμμένο στην καλύτερη και δημιουργικότερη εποχή του μεγάλου Έλληνα συνθέτη θα αποτελέσει τον ύμνο των επαναστατών σε όλο τον πλανήτη μέχρι και σήμερα.

Το τραγούδι 'Στις γειτονιές της λύπης' είναι γραμμένο για όλους εκείνους που έφυγαν από κοντά μας νωρίς, παίρνοντας μαζί τους χαρούμενες στιγμές και αφήνοντας πίσω τους όμορφες αναμνήσεις.
Η αφορμή για να γραφτεί το τραγούδι δόθηκε όταν στις 23/3/2010, στα 30 του χρόνια, έφυγε από κοντά μας ο Νικήτας Ανδρουλάκης.
Στιχουργός, ο αδερφός του Νικήτα, ο Γιώργος Ανδρουλάκης και μουσικός και ερμηνευτής, ο φίλος του, ο Δημήτρης Α. Αποστολάκης.

Καλό ταξίδι Νικήτα...


''Στις γειτονιές της λύπης''