Ο προφανής ρόλος του πλαισίου σε μια μοτοσικλέτα είναι να συγκρατεί ενωμένα μεταξύ τους τα διάφορα τμήματά της.
Η αποστολή του, όμως, δεν είναι και τόσο απλή, αν σκεφτούμε τις δυνάμεις που εφαρμόζονται.

Ξεκινώντας από αυτό το γεγονός, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ένα πλαίσιο πρέπει να είναι στιβαρό, δηλαδή να παρουσιάζει τις μικρότερες δυνατές παραμορφώσεις. Κάθε παραμόρφωση του πλαισίου αλλάζει τη γεωμετρία και την ευθυγράμμιση των τροχών, με βλαβερά αποτελέσματα στη σταθερότητα της μοτοσικλέτας. Όσο πιο στιβαρό είναι, λοιπόν, το πλαίσιο, τόσο το καλύτερο. Ένα πολύ στιβαρό πλαίσιο, όμως, για να έχει αποδεκτό βάρος, πρέπει να κατασκευαστεί από ακριβά υλικά (όπως το αλουμίνιο), τα οποία επιπλέον απαιτούν και δύσκολη (άρα και ακριβή) κατεργασία. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το κόστος σχεδίασης, καταλαβαίνουμε ότι ένα καλό πλαίσιο είναι ακριβή υπόθεση και δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε μια καθημερινή και οικονομική μοτοσικλέτα, αν θέλουμε αυτή να παραμείνει οικονομική.



Το πιο απλό, επομένως και οικονομικό πλαίσιο είναι το ατσάλινο σωληνωτό. Ένας (ή περισσότεροι) σωλήνας συνδέει το λαιμό του τιμονιού με τον άξονα του ψαλιδιού, περνώντας κάτω από τον κινητήρα. Επειδή η ακαμψία που επιτυγχάνεται έτσι είναι μηδαμινή, άλλος ένας ή δύο μικρότεροι σωλήνες κάνουν το ίδιο, περνώντας κάτω από τον κινητήρα. Λόγω της ύπαρξης αυτών των σωλήνων, ο κινητήρας δε μπορεί να κατέβει χαμηλά, οπότε η μοτοσικλέτα έχει ψηλά το κέντρο βάρους. Για το λόγο αυτό, τα πλαίσια αυτού του τύπου χρησιμοποιούνται κυρίως σε on-off που έχουν ούτως ή άλλως ψηλά το κέντρο βάρους.

Στο άλλο άκρο, βρίσκεται το ανοιχτό περιμετρικό πλαίσιο αλουμινίου. Σε αυτό, δύο δοκοί ενώνουν σε όσο το δυνατόν ευθεία γραμμή το λαιμό του τιμονιού με τον άξονα του ψαλιδιού, περνώντας εκατέρωθεν του κινητήρα. Αυτή η διάταξη παρουσιάζει τη μεγαλύτερη στρεπτική ακαμψία στα φορτία που καταπονούν μια μοτοσικλέτα. Με τη σωστή διαστασολόγηση αυτών των δοκών, καταργούνται οι δοκοί κάτω από τον κινητήρα, οπότε αυτός μπορεί να τοποθετηθεί χαμηλά και μπροστά, επιτυγχάνοντας καλύτερη κατανομή βάρους. Κατασκευάζοντας τα από αλουμίνιο το βάρος συγκρατείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, χωρίς μείωση της ακαμψίας.



Μία ακόμη από τις κατηγορίες πλαισίων που ξεχωρίζει είναι αυτή που τοποθετείται στα scooter. Τα scooter παρουσιάζουν την ιδιαιτερότητα να μην έχουν τον κινητήρα ανάμεσα στο λαιμό και το ψαλίδι, καθώς σε εκείνο το σημείο βρίσκονται τα πόδια του αναβάτη. Στη συντριπτική πλειοψηφία των scooters, λοιπόν, το πλαίσιο αποτελείται από μια μεγάλη κεντρική δοκό, από το λαιμό ως τον άξονα του ψαλιδιού. Η δοκός είναι καμπυλωμένη έτσι, ώστε να αφήνει χώρο για τα πόδια. Συνήθως υπάρχουν και δυο μικρότερες δοκοί, ώστε να δημιουργούνται κάποιες στοιχειώδεις προϋποθέσεις ακαμψίας. Η συνεχής εξέλιξη όμως, έχει αγγίξει και αυτά τα πλαίσια, καθώς όλο και συχνότερα συναντάμε scooters με περιμετρικά πλαίσια κατασκευασμένα από αλουμίνιο.

Το σωληνωτό πλαίσιο από ατσάλι χρησιμοποιείται κυρίως στα on-off.

Τα sport μοντέλα, από την άλλη, διαθέτουν κατά κανόνα περιμετρικό πλαίσιο από αλουμίνιο.

Πηγή: http://www.mototriti.gr