Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες... Μαθαίνοντας σήμερα για την αυτοκτονία του μεγάλου και αγαπημένου ηθοποιού Robin Williams, θα παραθέσω ένα κείμενο.. για να γνωρίζουμε μερικά πράγματα γύρω απο την κατάσταση που περνάει κάποιος άνθρωπος φτάνοντας στην τελική απόφαση να βάλει τέλος στην ζωή του. Καλό θα είναι να μην μεταφερθεί η συζήτηση στα πολιτικά της Ελλάδας και το πόσοι χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που βρέθηκαν σε παρόμοια αδιέξοδα, επέλεξαν αυτή την λύση. Ας σταθούμε μόνο στο κείμενο. Ευχαριστώ.
Ο χειρούργος μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού δέχτηκε κλήση για μια επείγουσα και δύσκολη επέμβαση. Φόρεσε γρήγορα τη ρόμπα του και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο όπου στην αίθουσα αναμονής συνάντησε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε. Εκείνος μόλις αντίκρισε το γιατρό του φώναξε με αγωνία: «Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Είσαι εντελώς ανεύθυνος; Η ζωή του γιου μου κινδυνεύει.» Ο γιατρός τον κοίταξε στα μάτια και απάντησε: «Συγνώμη, δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα, μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου». «Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σου τώρα σ' εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσες; Αν ο γιος σου πέθαινε τώρα, τι θα έκανες;», είπε ο πατέρας οργισμένος. Ο γιατρός απάντησε : «Θα επαναλάμβανα, ότι είπε ο Ιώβ στη Βίβλο: Από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε· ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε· ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου. Πηγαίνετε τώρα να προσευχηθείτε για το γιό σας κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού». «Να δίνεις συμβουλές, όταν δεν σε αφορά κάτι, είναι τόσο εύκολο...», μουρμούρισε ο πατέρας. Το χειρουργείο κράτησε αρκετές ώρες κι ύστερα πρώτος ο γιατρός βγήκε και ανακοίνωσε στον πατέρα χαρούμενα: «Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο. «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα». «Μα πως μπορεί να είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;», ρώτησε τη νοσοκόμα ο πατέρας λίγα λεπτά αφού έφυγε ο γιατρός. Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια: «Ο γιος του σκοτώθηκε χτες σε τροχαίο ατύχημα. Ήταν στην κηδεία του όταν τον καλέσαμε για την εγχείρηση, και τώρα που έσωσε τη ζωή του δικού σας γιου έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει στην κηδεία του παιδιού του»!!
Κάποιες φορές απαιτείται μεγάλη εσωτερική δύναμη για να μην κρίνεις τον συνάνθρωπό σου. Επειδή όμως ποτέ δεν γνωρίζεις πραγματικά τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου ανθρώπου και τι μπορεί αυτός να περνάει εκείνη τη στιγμή, μη βιάζεσαι ποτέ να κρίνεις. Η «σιωπή του νου» είναι ο μοναδικός καθρέπτης που αντανακλά την πραγματικότητα της κατάστασης και η αγάπη το κύριο φίλτρο που πρέπει να χρησιμοποιούμε όταν κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 71 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
ειχα ακούσει παλιότερα την αλληγορία και πραγματικά χάρηκα που την ειδα και σε anime. αν θυμάμαι καλα η παραβολή μιλούσε για καποιον που περασε μια βολτα απο την κόλαση και ειδε ανθρώπους πεινασμένους και θυμωμένους και γενικα σε μια κατάσταση εξαλη διοτι ενω ειχαν άφθονο φαγητο δεν μπορουσαν να φανε διοτι τα κουταλια τους ηταν πολυ μακρια. μετα εκανε μια βολτα απο τον παράδεισο και ειδε πως ενω και εκει τα πράγματα ηταν ακριβώς τα ιδια οσον αναφορα το φαγητό και τα κουτάλια οι ανθρωποι ομως επειδη ηταν τοσο καλοσυνάτοι χωρις φθόνο και θυμό ταιζαν ο ενας τον αλλο στο στομα και ετσι κανεις δεν ηταν πεινασμένος η θυμωμένος. αν δεν κανω λαθος η ιστορια ειναι ανατολικης προελευσης (Ιαπωνια Κινα). και οπως καταλαβενουμε ολοι εμεις ειμαστε η κολαση εμεις και ο παραδεισος.
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 71 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Η ιστορία της 24χρονης Μελίνας που μαγειρεύει και μοιράζει γεύματα σε άστεγους και τοξικομανείς στο κέντρο της Αθήνας.
Η ιστορία της 24χρονης Μελίνας που ψωνίζει, μαγειρεύει και μοιράζει γεύματα σε άστεγους και τοξικομανείς στο κέντρο της Αθήνας
Είδα ένα μικρό ντοκιμαντέρ για μια κοπέλα που, ακολουθώντας τα βήματα του Άλλου Ανθρώπου και όσων προηγήθηκαν, κάτι κάτι καλό για τους συνανθρώπους της.
Ζήτησα απ’ τη δημιουργό του ντοκιμαντέρ να μας πει δυο λόγια.
Λέει η Μαρία Χαρίτου:
«Το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Silver Lining έχει ως σκοπό να μιλήσει για την κατάσταση στο δήμο Αθηναίων, προβάλλοντας ανθρώπους οι οποίοι είτε έχουν πέσει θύματα της οικονομικής κρίσης, είτε των ναρκωτικών.
Άνθρωποι απλοί και καθημερινοί, απλά πιο άτυχοι από μας. ‘Πρωταγωνίστρια’ του ντοκιμαντέρ είναι η Μελίνα, μια κοπέλα 24 ετών.
Παρότι εργάζεται όλη την εβδομάδα, προσπαθεί να βρίσκει χρόνο, συνήθως τις Κυριακές, ώστε να παρέχει βοήθεια στους προαναφερθέντες ανθρώπους, με τη βοήθεια δύο φίλων της.
Ψωνίζει, μαγειρεύει και συσκευάζει γεύματα τα οποία στη συνέχεια μοιράζει σε άστεγους και τοξικομανείς στο κέντρο της Αθήνας.
Την ακολούθησα μια Κυριακή στο “μοίρασμα” ώστε να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το οποίο εν τέλει έλαβε την πρώτη θέση και βραβεύτηκε στο φεστιβάλ ταινιών της σχολής μου (σπουδάζω στο Deree).
Εννοείται βέβαια, πως σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν είναι ούτε η προβολή η δική μου, ούτε της πρωταγωνίστριας. Σκοπός του είναι, θεωρώ, η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση οποιουδήποτε θελήσει να το δει και να βοηθήσει κι ο ίδιος, με οποιοδήποτε τρόπο.
Δυστυχώς δεν είχα τις απαραίτητες γνώσεις για να κάνω ένα καλό μοντάζ στο ντοκιμαντέρ, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν εστίασα στο οπτικό κομμάτι αλλά στο θεματικό.»
Μακάρι να διαδοθεί, όπως και το παράδειγμα που δίνει/προβάλλει.
Menos Πλατινένιο μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 20847 Φύλλο : Ηλικία : 52 Τόπος : Σλοβακία Ημερομηνία εγγραφής : 22/01/2009
ολοκληρη Ευρωπη σκοτωνεται ποιος χρωσταει σε ποιον και πως θα τα παρει πισω και αν κανποιος εδωσε σε αλλον και ποσα και αν ειναι πολλα ή λιγα και...... ξεχαστε τα ολα καθαριστε το μυαλο σας και παρτε μαθηματα
Menos Πλατινένιο μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 20847 Φύλλο : Ηλικία : 52 Τόπος : Σλοβακία Ημερομηνία εγγραφής : 22/01/2009