Σαν σήμερα σε ηλικία 27 ετών απεβίωσε η "βασίλισσα της ροκ" JANIS JOPLIN,2 βδομάδες μετά το χαμό του Jimi Hendrix!
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Σαν σήμερα την Κυριακή της 4ης Οκτωβρίου του 1970 απεβίωσε η "βασίλισσα της ροκ" η Janis Joplin... και το Rock Overdose σας παρουσιάζει ένα μικρό αφιέρωμα στη μοναδική αυτή τραγουδίστρια!

Στις 19 Ιανουαρίου 1943 λοιπόν γεννήθηκε η βασίλισσα της ροκ, που διακρίθηκε για την μοναδική, αισθαντική φωνή της κατά τη δεκαετία του ’60, τη Janis Joplin. Στην μόλις οκτώ χρόνων καριέρα της, πρόλαβε να κερδίσει τη φήμη της κορυφαίας γυναίκας blues τραγουδίστριας και είχε λάμψει με την εξαιρετική σκηνική της παρουσία, ενώ σήμερα συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Γεννήθηκε στο Port Arthur του Texas και από μικρή επιζητούσε την έντονη προσοχή των γύρω της, ιδίως των γονιών της. Στην εφηβεία της, είχε «κακές» παρέες, μέσα από τις οποίες μυήθηκε στη blues μουσική, ακούγοντας δίσκους καλλιτεχνών του είδους και έτσι αποφάσισε να γίνει τραγουδίστρια. Έτσι ξεκίνησε να τραγουδάει στην τοπική χορωδία και σταδιακά διεύρυνε τα μουσικά της ακούσματα, ακούγοντας περισσότερους blues μουσικούς. Στην εφηβεία της έγινε υπέρβαρη και εμφάνισε έντονη ακμή, με αρκετούς συμμαθητές της, να την αποκαλούν «γουρούνι» και «τέρας». Όταν αποφοίτησε, παρακολούθησε μαθήματα στο κολλέγιο με αντικείμενο την τεχνολογία και αργότερα γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της, αφού ήθελε να ασχοληθεί με το τραγούδι. Στα τέλη του 1962, ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι και στη συνέχεια μετακόμισε στο San Francisco. Εκεί μαζί με τον κιθαρίστα Jorma Kaukonen, συνέθεσε κάποια blues κομμάτια, που κυκλοφόρησαν αργότερα σε ένα bootleg άλμπουμ. Την εποχή εκείνη, η εξάρτηση της από τα ναρκωτικά μεγάλωσε επικίνδυνα, κάνοντας περιστασιακά χρήση ηρωίνης και άλλων ψυχοτρόπων φαρμάκων, ενώ είχε αποκτήσει στενή σχέση και με το αλκοόλ, την οποία διατήρησε ως το τέλος της ζωής της. Έτσι το 1965, κατόπιν παρότρυνσης των φίλων της, επέστρεψε στην γενέτειρα της και σταμάτησε τις εξαρτήσεις, ενώ γράφτηκε στο τμήμα κοινωνιολογίας του Πανεπιστήμιου Lamar. Το 1966, μπήκε στους Big Brother and the Holding Company, μετά από πρόσκληση του Chet Helms, που γνώριζε τις φωνητικές της ικανότητες. Στο συγκρότημα, συμμετείχε σε ηχογραφήσεις κομματιών και σε περιοδείες, ταυτόχρονα όμως ξεκίνησε επίσης τη λήψη ναρκωτικών και αλκοόλ. Το πρώτο τους άλμπουμ, κυκλοφόρησε το 1967 και ακολούθησαν εμφανίσεις σε όλη την Αμερική. Ένα χρόνο μετά, ξεκίνησαν και οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις και η δημοτικότητά της, άρχισε να ανεβαίνει κατακόρυφα. Έφτασε να γίνει γνωστή ως Janis Joplin and Big Brother and the Holding Company κάτι που έδειχνε να ενοχλεί τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος, “Cheap Thrills”, στο οποίο η συμβολή της ήταν τεράστια, έπιασε την κορυφή του Billboard 200 και παρέμεινε εκεί για οκτώ συνεχομένες βδομάδες, με πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε ένα μήνα. Μετά από μια ακόμη περιοδεία, η τραγουδίστρια ανακοίνωσε την πρόθεση της να αποχωρήσει από τους Big Brothers και το Δεκέμβρη του 1968, εμφανίστηκε μαζί τους για τελευταία φορά. Έτσι ξεκίνησε σόλο καριέρα, σχηματίζοντας μια μπάντα για τις ανάγκες των εμφανίσεων της, τους Kozmic Blues Band. Παράλληλα με την ηχογράφηση ενός ακόμη δίσκου, είχε φτάσει να καταναλώνει ηρωίνη, αξίας διακοσίων δολαρίων τη μέρα. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη του ’69, μπορεί να μην έφτασε τα επίπεδα του “Cheap Thrills”, είχε όμως πολύ καλή πορεία στα chart. Την ίδια χρονιά, ακολούθησε περιοδεία σε Ευρώπη και Β. Αμερική, κατά τη διάρκεια της οποίας οι Kozmic Blues Band, εμφανίστηκαν και στο φεστιβάλ Woodstock, μια δυσάρεστη εμπειρία για την Joplin, που προκειμένου να τα βγάλει πέρα με την απίστευτη νευρικότητα που της προκάλεσε η θέα της λαοθάλασσας θεατών στο χώρο, έκανε μεγάλη χρήση ηρωίνης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η φωνή της να βραχνιάσει και να μην μπορεί να τραγουδήσει, μολονότι εν τέλει κατάφερε να ενθουσιάσει το κοινό. Την ίδια χρονιά, η μπάντα της διαλύθηκε, μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα Sam Andrew και εκείνη επιστράτευσε κάποιους νεαρούς Καναδούς μουσικούς και ίδρυσε τους Full Tilt Boogie Band, με τους οποίους, το καλοκαίρι του 1970, συμμετείχε στο φεστιβάλ Express, το οποίο περιλάμβανε συναυλίες σε διάφορα μέρη του Καναδά. Οι συγκεκριμένες εμφανίσεις, θεωρούνται απ’ τις καλύτερες της.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Η τελευταία της δημόσια εμφάνιση με το συγκρότημα, έγινε τον Αύγουστο του 1970 στο Harvard Stadium της Βοστώνης. Τον ίδιο μήνα, ξεκίνησε η ηχογράφηση νέου δίσκου, τον οποίο η τραγουδίστρια δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, με το υπάρχον όμως υλικό, κυκλοφόρησε το 1971, λίγο μετά το θάνατό της, υπό τον τίτλο “Pearl” και ήταν το πιο επιτυχημένο της καριέρας της. Στο διάστημα αυτό, έκανε σχέση με τον 21 ετών φοιτητή, έμπορο κοκαΐνης και μετέπειτα μυθιστοριογράφο Seth Morgan και αρραβωνιάστηκαν το Σεπτέμβρη, αν και εκείνος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τους μουσικούς της στόχους. Την Κυριακή της 4ης Οκτωβρίου του 1970, η παραπάνω από τυπική, Janis Joplin, δεν εμφανιζόταν στο στούντιο, κάτι προκάλεσε ανησυχία και οδήγησε τον μάνατζερ της , John Cooke, στο ξενοδοχείο που διέμενε. Μπαίνοντας στο δωμάτιο της, την αντίκρισε νεκρή δίπλα στο κρεβάτι της. Η επίσημη αιτία θανάτου της 27χρονης τραγουδίστριας, ήταν η υπερβολική δόση ηρωίνης, συνδυαζόμενη με αλκοόλ. Η είδηση του θανάτου της, συγκλόνισε τον μουσικό κόσμο, ο οποίος ακόμα προσπαθούσε να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας του Jimi Hendrix, δύο εβδομάδες νωρίτερα. Στο όνομα της, έχουν γραφεί τραγούδια, αλλά και μια ταινία, με τίτλο “The Rose”, ενώ έχουν γίνει και άλλες απόπειρες να γυριστεί έργο με θέμα τη ζωή της. Προς τιμήν της, στο Port Arthur που γεννήθηκε, έχει στηθεί χάλκινο γλυπτό και το 1992 τέλος, εκδόθηκε μια βιογραφία της, γραμμένη από την αδελφή της.
πηγη [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Σαν σημερα γεννήθηκε ο Ευγένιος Σπαθάρης, που παράτησε την αρχιτεκτονική για χάρη του Καραγκιόζη.
Ο Ευγένιος Σπαθάρης, ο πατέρας του αγαπημένου μας Καραγκιόζη, γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου του 1924.
Ο πατέρας του, Σωτήρης, ήταν κι αυτός καραγκιοζοπαίχτης.
Μάλιστα, ήταν απ” τους πρώτους στην Ελλάδα και ίδρυσε το Πανελλήνιο Σωματείο Καραγκιοζοπαικτών, μαζί με τον Αντώνη Μόλλα.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
Ο Ευγένιος Σπαθάρης με τον πατέρα του, Σωτήρη.

Αν ο Ευγένιος ήταν ο πατέρας του Θεάτρου Σκιών στην Ελλάδα, τότε ο Σωτήρης ήταν ο παππούς του Καραγκιόζη.
Η οικογένεια Σπαθάρη κατοικούσε στην Κηφισιά, όταν γεννήθηκε ο Ευγένιος.
Μικρός συνήθιζε να δίνει παραστάσεις μαζί με τον πατέρα του στον Πλάτανο, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Άλσος της Κηφισιάς.

Ο Ευγένιος έμαθε την τέχνη του Καραγκιόζη δίπλα στον πατέρα του και δεν την άφησε ποτέ, ακόμα και όταν όνειρό του ήταν να σπουδάσει αρχιτεκτονική.
Δεν κατάφερε να γίνει αρχιτέκτονας, γιατί η ενηλικίωσή του συνέπεσε με τα χρόνια της Κατοχής.
Ήταν αδύνατο να συνεχίσει της σπουδές του μέσα στον πόλεμο, γι” αυτό και αφιερώθηκε ολόψυχα στο Θέατρο Σκιών.

Μπορεί ο πατέρας του να ήταν ο πρωτοπόρος του Θεάτρου Σκιών, αλλά ο Ευγένιος εξέλιξε την τέχνη και την έκανε διάσημη σε όλη τη χώρα.
Δεν υπάρχει Έλληνας που δεν γνωρίζει και δεν αγαπά τον Καραγκιόζη και την παρέα του.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Έδωσε παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα.
Οι περιπέτειες του Καραγκιόζη κυκλοφόρησαν σε δίσκους, παίχτηκαν στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε πλατείες, σε καφενεία, ή ακόμη και σε σπίτια.
Όταν δημιουργήθηκε ο Πειραματικός Σταθμός Τηλεόρασης το 1966, το τηλεοπτικό πρόγραμμα ξεκίνησε με παράσταση του Σπαθάρη.

Τα ταλέντα του μεγάλου καραγκιοζοπαίχτη δεν τελείωναν εκεί.

“Ο Ευγένιος Σπαθάρης, εκτός που είναι τέλειος κλασικός καραγκιοζοπαίχτης, είναι κι” ένας τέλειος λαϊκός ζωγράφος.
Η ζωγραφική του, παρ” όλο που έχει τα γνωρίσματα της ζωγραφικής που συνδέεται με τον Καραγκιόζη, είναι μια ζωγραφική τελείως δική του, με ωραίο χρώμα και ρυθμό”, είχε πει ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης για τον Σπαθάρη.

Όταν ήταν μικρός ο Τσαρούχης, ήταν ένας απ” τους μεγαλύτερους θαυμαστές του Θεάτρου Σκιών και πήγαινε όσο πιο συχνά μπορούσε στις παραστάσεις του Σπαθάρη, στον Πλάτανο της Κηφισιάς.
Ο ζωγράφος, μάλιστα, εμπνεύστηκε από τη μορφή του καραγκιοζοπαίχτη και έφτιαξε ένα πίνακα που τον απεικονίζει μαζί με τον πατέρα του.

“Έκανε μεγάλη προπαγάνδα του Καραγκιόζη και τον χειμώνα μ” έπαιρνε κι” έπαιζα σε αθηναϊκά σπίτια.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ο Σωτήρης και ο Ευγένιος Σπαθάρης, όπως τους ζωγράφισε ο Γιάννης Τσαρούχης.

Πριν αρχίσει η παράσταση, έκανε μια ομιλία για την τέχνη του Καραγκιόζη.
Πολλές φορές το παλληκάρι βοήθαγε κι” αυτό να πάνε τα εργαλεία από το ένα σπίτι στο άλλο.
Έτσι μεγάλωσε η δουλειά του Καραγκιόζη”, γράφει ο Σπαθάρης στης αυτοβιογραφία του για τον Γιάννη Τσαρούχη.

Ο Ευγένιος Σπαθάρης πέθανε στις 9 Μαΐου του 2009.
Τρεις μέρες πριν, είχε επισκεφτεί το Ινστιτούτο Γκαίτε, το οποίο διοργάνωνε μία εκδήλωση προς τιμήν του.
Δυστυχώς, γλίστρησε και έπεσε από τις σκάλες.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου και ξεψύχησε, σε ηλικία 85 ετών.
Ενεργός μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του.

Πριν από την ταφή, στις 13 Μαΐου, η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών στο Μαρούσι.
Ο Ευγένιος Σπαθάρης μπορεί να μην είναι πια εδώ, αλλά ο Καραγκιόζης και η παρέα του θα μας κρατάνε για πάντα συντροφιά.
ΠΗΓΗ : [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Σαν σήμερα, το 1994, πεθαίνει ο δημοφιλής Ελληνοαμερικανός ηθοποιός Αριστοτέλης Σαβάλας (Τσαβαλάς), με καταγωγή από τον Γέρακα και τα Ανώγεια Λακωνίας.

Ο Αριστοτέλης Σαβάλας γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, από γονείς Έλληνες μετανάστες. Ο πατέρας του, Νίκος Σαβάλλας, διατηρούσε εστιατόριο στην Νέα Υόρκη. Ο Αριστοτέλης ξεκίνησε να δουλεύει όταν ήταν 8 χρονών σαν εφημεριδοπώλης και γυαλιστής παπουτσιών. Σε συνέντευξή του το 1971, είχε δηλώσει ότι ο πατέρας του και η μητέρα του τον μεγάλωσαν τονίζοντας την Ελληνική καταγωγή του και το χρέος να κρατήσει ζωνταντή την Ελληνική γλώσσα και παράδοση. Όταν τέλειωσε τις έξι πρώτες τάξεις του σχολείου, μιλούσε καλύτερα ελληνικά από αγγλικά. Από περιφερειακός δάσκαλος σε μια φτωχογειτονιά της Νέας Υόρκης, βρέθηκε ξαφνικά με απόφαση του ηθοποιού Μπάρτ Λάνκαστερ στα κινηματογραφικά πλατό κι έτσι ξεκίνησε η επιτυχής του πορεία του, χωρίς να φοιτήσει ποτέ του σε καμιά σχολή ηθοποιίας.

Όταν του έγινε η πρόταση για τον ρόλο του τηλεοπτικού «Κότζακ», δέχθηκε, με την προϋπόθεση να είναι ελληνοαμερικανικής καταγωγής και όχι πολωνοαμερικανικής. Σ’ένα επεισόδιο, που έχει δείρει έναν έμπορο ναρκωτικών και ο εισαγγελέας του έκανε παρατήρηση ότι είναι αστυνομικός στη χώρα της Δημοκρατίας, ο «Κότζακ» εξοργισμένος του απάντησε : «Την Δημοκρατία την έχουνε ανακαλύψει οι προγονοί μου, οι Ελληνες, πριν 3.000 χρόνια».

Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ το 1963 για την ταινία "Birdman of Alcatraz". Έγινε πολύ γνωστός επίσης και από την ταινία του Τζέιμς Μποντ On Her Majesty's Secret Service όπου έπαιξε τον Ernst Stavro Blofeld.

[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος,… κατά κόσμος Χρήστος Παρασκευαΐδης, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965.

Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Νεότατος, μόλις 35 ετών, το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, απ’ όπου αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Πήρε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες.

Το 1998, μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τρεις ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο Θηβών Ιερώνυμος και ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος. Εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση στην κοινή γνώμη, από την πρώτη στιγμή που άρχισε να διαβάζει τον «επιβατήριο» λόγο του στον κατάμεστο μητροπολιτικό ναό Αθηνών.

Πολύ γρήγορα, όλοι μιλούσαν για τον Αρχιεπίσκοπο, που καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία, «ακόμα και με το σκουλαρίκι», ζητούσε συγγνώμη από τους νέους για όσα δεν έγιναν από τους μεγαλύτερους, ενώ άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα.

Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος, ίδρυσε τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Αλληλεγγύη», μέσω της οποίας γίνεται παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα.

Ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με το λόγο του προκάλεσε αντιδράσεις. Σχολιάσθηκε θετικά, αλλά και αρνητικά. Δύο μεγάλα γεγονότα σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του: η σύγκρουση με την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που άρχισε την άνοιξη του 2000 και απασχόλησε για περίπου δύο χρόνια την κοινή γνώμη, ενώ αμέσως μετά άρχισε και η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.

Για πρώτη φορά στα χρονικά, το 2001 αρχίζει να διαφαίνεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα δεχθεί στην Αθήνα τον τότε Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’, γεγονός που πριν συμβεί φαινόταν αδιανόητο. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, υπήρξαν ανακοινώσεις από φανατικούς, όμως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος καταφέρνει και πείθει πρωτίστως τους ιεράρχες και ο Πάπας επισκέπτεται την Αθήνα, κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλου.

Στο αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, και παρουσία των μελών της Ιεράς Συνόδου, ο Ποντίφηκας ζήτησε συγγνώμη για τα δεινά του παρελθόντος. Ο Αρχιεπίσκοπος αρχίζει πρώτος να τον χειροκροτεί και ακολουθούν οι συνοδικοί Ιεράρχες. Ο πάγος μεταξύ των δύο Εκκλησιών εκείνη τη στιγμή άρχισε να λιώνει. Πέντε χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 2006, ο Αρχιεπίσκοπος θα ανταποδώσει την επίσκεψη του Πάπα, πηγαίνοντας στο Βατικανό, και συναντώντας πλέον το νεοεκλεγέντα Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ’.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εκοιμήθη στις 28 Ιανουαρίου 2008, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Πηγη: Tο mikroskopio.gr --->[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.
Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.
Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».
Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.
Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του '21.
Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.
Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.
Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.
Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.
Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.
Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.
Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.
Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.
Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.
Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.
Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.
Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.
Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.
Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).
Πηγή: sansimera.gr

Μια σημαντική μορφή των Manowar και ένας καταξιωμένος μπασίστας, ο Joey DeMaio, γίνεται 61 ετών. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και από την παιδική του ηλικία ήταν φίλος με τον Eric Adams. Με το μπάσο καταπιάστηκε στην εφηβεία του και ξεκίνησε να παίζει σε διάφορες σχολικές μπάντες. Έκανε λίγα μαθήματα, αλλά ως επί το πλείστον, είναι αυτοδίδακτος.

Το 1970, άρχισε να κάνει περιοδείες για το μιούζικαλ “Godspell”. Την εποχή που δούλευε ως υπεύθυνος των πυροτεχνημάτων στους BlackSabbath για την περιοδεία τους “Heaven and Hell”, γνωρίστηκε με τον κιθαρίστα Ross the Boss, που έπαιζε στη support μπάντα, Shakin’ Street, η οποία άνοιγε τις συναυλίες των Sabbath. Οι δυο τους, έχοντας κοινά μουσικά ενδιαφέροντα, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να σχηματίσουν δικό τους συγκρότημα και κάπως έτσι, στα τέλη του 1981, ιδρύθηκαν οι Manowar. Στη σύνθεσή τους, παραμένει σταθερά μέχρι σήμερα και έχει ξεχωρίσει για τις τεχνικές του ικανότητες και τα γρήγορα σόλο του, τόσο στα στούντιο άλμπουμ, όσο και στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Είναι ακόμη γνωστός για τον ήχο που πετυχαίνει χρησιμοποιώντας piccolo bass.

Το 2006, ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρία Magic Circle Music και εν συνεχεία έγινε μάνατζερ των Ιταλών, Rhapsody of Fire. Διατελεί επίσης παραγωγός των HolyHell. Εκτός της μουσικής, ο DeMaio, έχει δηλώσει πως είναι επαγγελματίας στις πολεμικές τέχνες και λάτρης των μοτοσικλετών.

Σαν σήμερα το 1994 έφυγε από τη ζωή η Μελίνα Μερκούρη

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Αν και τα λόγια είναι περιττά...

Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Ήταν η αγαπημένη εγγονή του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη και κόρη του βουλευτή της ΕΔΑ και υπουργού Σταμάτη Μερκούρη.

Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού (1943-46) και έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή το 1944. Ως πρωταγωνίστρια καθιερώθηκε το 1949 με το ρόλο της Μπλανς από το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος». Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά της ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Με το ρόλο, όμως, της Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960), αλλά και τη θεατρική μεταφορά του έργου στη Νέα Υόρκη, η Μελίνα Μερκούρη απέκτησε πλέον διεθνή φήμη.
Το 1965 παντρεύτηκε τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν, ο οποίος και τη σκηνοθέτησε στις ταινίες «Ποτέ την Κυριακή» (1960), «Φαίδρα» (1962), «Τοπκαπί» (1964) και «A Dream of Passion» (1978).
Η Μελίνα Μερκούρη πάλεψε σκληρά για την ανατροπή της χούντας από το εξωτερικό όπου βρισκόταν. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας γύρισε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε. Εκλέχθηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.
Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα για να έρθει το θέατρο στην επαρχία, ενώ δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».
Το άστρο της Μελίνας έσβησε στις 6 Μαρτίου του 1994.


Read more: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Στις αρχές Μαρτίου 1941, ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι έφτασε στην Αλβανία για να παρακολουθήσει από κοντά τις επιχειρήσεις. Κύριος στόχος, η διάσπαση του μετώπου σε μια γραμμή έξι χιλιομέτρων, από την Γκλάβα στο Μπούμπεσι.

Την επιχείρηση είχε αναλάβει το όγδοο ιταλικό σώμα στρατού, που έριξε στη μάχη τέσσερις μεραρχίες και δυο τάγματα μελανοχιτώνων, κρατώντας άλλες 731-mnemeion-plakaδύο σε εφεδρεία. Απέναντι τους, η πρώτη ελληνική μεραρχία που πολεμούσε συνεχώς από την αρχή της εκστρατείας. Η πολυδιαφημισμένη «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών ξέσπασε στις 9 του Μάρτη του 1941 σε όλη τη γραμμή του μετώπου. Στις 26 του Μάρτη ο απολογισμός ήταν τραγικό. Δώδεκα ιταλικές μεραρχίες με άφθονα εφόδια είχαν ριχτεί σε έξι καταπονημένες ελληνικές και δεν πήραν ούτε σπιθαμή εδάφους.

Μεγάλη συμβολή στον Β” ΠΠ είχε η χώρα μας. Πιο γνωστή στο ευρύ κοινό η Ελληνο-ιταλική σύγκρουση στην Πίνδο, η Μάχη των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά και η Μάχη της Κρήτης. Ένα περιστατικό ηρωικό από το ελληνο-αλβανικό μέτωπο που δεν είναι τόσο πολύ γνωστό, διαδραματίστηκε κατά την διάρκεια της «Εαρινής Επίθεσης» των Ιταλών στο Ύψωμα 731.

Το εν λόγω ύψωμα (υψόμετρο 731 μ.) βρίσκεται περί τα 20 χλμ. βόρεια της Κλεισούρας. Ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τους χειμερινούς αγώνες, που προηγήθηκαν, κλειδί της όλης τοποθεσίας, στον κεντρικό τομέα της Αλβανίας. Η παραμονή σε ελληνικά χέρια του υψώματος αυτού καταδίκαζε κάθε προσπάθεια των Ιταλών. Η αρχή της ιταλικής επίθεσης έγινε νωρίς το πρωί της 9ης Μαρτίου, με σφοδρή δράση του πυροβολικού με όλμους και αεροπορικό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ένας τιτάνιος αγώνας διεξήχθη. Στο ύψωμα 731, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες του 5ου Συντάγματος της I Μεραρχίας πού κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα.

Στο διάστημα από 9 έως 11 Μαρτίου 1941, πενήντα Τρικαλινοί θυσιάστηκαν ηρωικά, υπερασπιζόμενοι το ύψωμα. Η τρίτη μέρα βρίσκει το 5° σύνταγμα Τρικάλων να έχει 586 άνδρες νεκρούς και τραυματίες, περίπου την μισή του δύναμη. (Απολογισμός της μάχης για τους Ιταλούς 1.000 νεκροί και 3.000 τραυματίες και για τους Έλληνες 145 νεκροί και 400 τραυματίες.) [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η τιτανομαχία του Υψώματος 731

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας- Σταθαράς: «Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: ακόμα ένα Εικοσιένα! Και ήρτες τέλος Συ Μητέρα-Μέρα…» Το ηρωικό έπος του 1940-41 τα έχει όλα, όσα διασαλπίζει με τη στεντόρεια φωνή του ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός.

Από τα βαθιά χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι τον Απρίλιο του 1941 διαδραματίστηκαν επικά γεγονότα, που προκαλούν τη συγκίνηση και το θαυμασμό μας. Εμείς οι νεότεροι τα διαβάζουμε στην Ιστορία. Η προηγούμενη όμως γενιά τα έζησε ενεργά και τα έγραψε με ιδρώτα και αίμα πάνω στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας.

Το 731 αναδείχθηκε και Μαραθώνας και Σαλαμίνα και Εικοσιένα!» (ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, «ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 – Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά», 15-2-2008.)

Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών γράφει: «Επί 7 ημέρες, ως τις 15 Μαρτίου η μεραρχία δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά απέκρουσε τα κύματα των επιτιθέμενων αντιπάλων. Οι επιθέσεις και αντεπιθέσεις άρχιζαν με πυκνό κανονιοβολισμό που κατέσκαβε τα υψώματα, για να καταλήξουν σε συμπλοκές, όπου το λόγο είχαν η χειροβομβίδα και η λόγχη.

Το ύψωμα 731, μεταξύ Αώου και Άψου, έμεινε θρυλικό. Ως τις 19 Μαρτίου, μετά από σχετική τριήμερη ανάπαυλα, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν κατά του υψώματος 731 όχι λιγότερες από 18 επιθέσεις.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το «731», όπως έμεινε γνωστό στην πολεμική ιστορία και των δύο αντιπάλων, υπήρξε ίσως ένα από τα πιο αιματοβαμμένα υψώματα ολόκληρου του παγκοσμίου πολέμου». (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε. 1978, τόμος ΙΕ, σελ.441-442).

Ο λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Άγγελος Τερζάκης, πολεμιστής του 1940, γράφει: «Ξημερώνει η 10 Μαρτίου 1941 ,ημέρα Δευτέρα, και το πυροβολικό του Καβαλλέρο ξαναρχίζει. Ξαναρχίζει από την Τρεμπεσίνα, με πείσμα διπλό, γιατί η πρώτη μέρα χάθηκε κι αυτό είναι άσχημο για μιαν επίθεση, που πρέπει να το πετύχει στις πρώτες ώρες της.

Το κανονίδι τώρα απλώνεται ανατολικά, στο 731. Είναι τέτοιο που μόνο με τους θρυλικούς βομβαρδισμούς του Βερντέν, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να παραβληθεί.

Τ” ακούει και ζαρώνει περίτρομη η ψυχή του ανθρώπου. Τα ελληνικά πυρά της έκοψαν την ορμή, ως που το μεσημέρι οι Ιταλοί ενισχυμένοι με νέες δυνάμεις, ξανάρχισαν, όμως, το πεζικό κατόρθωσε με μόνα τα δικά του να σπάσει το πρώτο κύμα του εχθρού. Στις 6 τ” απόγεμα οι Ιταλοί άνοιγαν μεγάλη φωτιά κατά του 731. Χύμηξαν ύστερα με ταυτόχρονη προσπάθεια να το υπερκεράσουν από τη δημοσιά, ενώ έπιαναν και να βομβαρδίζουν την Τρεμπεσίνα

. Είταν η έβδομη επίθεσή τους για το 731. Το ύψωμα έμπαινε πια, ζωσμένο με φλόγες στο θρύλο» (Άγγελος Τερζάκης, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940-1941, Αθήναι 1964, σελ.177-178).
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Τχης (ΠΖ) Δημήτριος Κασλᾶς, διοικητὴς τοῦ II/5 Τάγματος κατὰ τὴν μάχη τοῦ Ὑψώματος 731 (9-10 Μαρτίου 1941)

Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά

Στο προσωπικό χειρόγραφο ημερολόγιο του Ταγματάρχη (τότε) Δημητρίου Κασλά, από το Πουρί Ζαγοράς, Διοικητή του ΙΙ (2ου) Τάγματος του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, που με τους στρατιώτες του υπερασπίστηκε το ύψωμα 731, αναφέρει:

«(Ημέρα πρώτη: Κυριακή 9η Μαρτίου 1941, «έναρξις της επιθέσεως»)

(Πρωινές ώρες): Την 06:30 ώραν ήρξατο τρομακτικόν και καταιγιστικόν πυρ του εχθρικού Πυροβολικού και όλμων. Η πρώτη ομοβροντία μιας βαρέως Πυροβολαρχίας ερρίφθη ακριβώς την 06:30 ώραν επί του υψώματος 731, όπου ο Σταθμός Διοικήσεώς μου ήτο το σύνθημα της ενάρξεως της βολής.

Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με αυξάνουσαν έντασιν. Σμήνη αεροπλάνων ρίπτουν συνεχώς τα φορτία των επί των υψωμάτων 731 και 717. Το ύψωμα 731, όπου το Τάγμα μου, σείεται συνεχώς, σκόνη, φωτιά και καπνός, η ατμόσφαιρα είναι βαρειά, δύσκολα αναπνέει κανείς από τα αέρια των εκρήξεων, κόλασις πυρός, μας περιβάλλαν καπνοί και αι φλόγες, δεν ημπορούμε να διακρίνουμε τι γίνεται εις απόστασιν 10 μέτρων.

Το ύψωμα 731 ήτο δασωμένον με δέντρα ύψους 4-5 μέτρων, εντός διώρου έμεινε γυμνόν. Τα συρματοπλέγματά μας κατεστράφησαν, τα χαρακώματα ισοπεδώθηκαν, οι στρατιώται καλύπτονται εις τας οπάς των οβίδων και αγωνίζονται απεγνωσμένα να επανορθώσουν τας ζημίας, ιδίως να προστατεύσουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα από την καταστροφήν, από τις πέτρες και χώματα που εγείροντο από τας εκρήξεις.