Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς
ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι …
«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση.
Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα.
Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά.
Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες !
Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.
Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους
μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι !
Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά
ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες
και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας,
όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι …
Είναι αλήθεια !
Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο
από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έξω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας !
Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο,
με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.
Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσικλέτα μπορείς να σκοτωθείς !
Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις και πονάει πολύ, είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες,
σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη
Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή
και χαθείτε μέσα στο εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί
να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη !
Με τη μοτοσικλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί …
Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει … Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ …
Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας
και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τ αμάξι έναν από μας σα τρελός
μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν !
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε
Κι αν δείτε το μοτοσικλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό … δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο
Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσικλετιστές περίεργος και υπέροχος κόσμος …
Ευτυχής να είμαι ένας απ αυτούς.

Στους φιλους που δεν ειναι πια μαζι μας . Καλα ταξιδια

ΤΕΛΕΙΟ!!

τα λογια ειναι περιττα.ημαστε μοτοσυκλετιστες και δε θα αλαξει ποτε αυτο,γιατη απλα το εχουμε στη ψιχη μας.ο μονος τροπος για να σταματισουμε να ημαστε ειναι να μας την αφερεσουνε.ευχομαι λοιπον ποτε κανεις να μη μπορεσει να μας αφερεσει το παθος μας δηλαδη τη ζωη μας με μια στραβοτιμονια.παθιασμενοι μοτοσυκλετιστες παντα ορθιοι γιατη παντα καπιος θα μας περιμενει πισω στο σπιτι με ανιχτη την ζεστη αγκαλια του!!!!!!!!!

αφιερωμενο σε εναν αγγελο που εφυγε πολυ νωρις.που αν και ηταν αιμα μου δε προλαβα να τον γνορισω οσο ηθελα.μηχαλη θα υπαρχεις παντα στη καρδια μου και ελπιζω να με προσεχεις απο εκει ψιλα.σ'αγαπαω ξαδερφε!!!!!!!!
(δε φοραγε κρανος γαμωτο)

Ευτυχής που εδώ και 25 χρόνια είμαι ένας απο αυτούς.

DEEP PURPLE έγραψε:

Ευτυχής που εδώ και 25 χρόνια είμαι ένας απο αυτούς.

να τα εκατοστισεις αρχιγιε εγω ειμαι μωλις 3

Δεν θα προλάβω. Είμαι ήδη 45...............

Η ψυχη μας Φιλε Meno ειναι ανοιχτη και διαθεσιμη για καθε εμπειρια.Πολυ ομορφο και συναμα πολυ κοντινο για τον καθενα μας.ΝΑ ειμαστε ολοι καλα και παντα ορθιοι!!!ΑΠΛΑ

Μητσο τι να πω ρε φιλε?Ποτε δεν ξερεις τι σου ερχετε,ο ξαδερφος σου σιγουρα σε βλεπει και σε φροντιζει..

Deep purple Δεν πεζεσε ρε φιλε Αλλα 100 να ζησεις κι`ας εισαι 45.

Από μια ματιά που έριξα στις ηλικίες σας φίλοι μου βλέπω
οτι σίγουρα είμαι ο γηραιότερος του forum.
Οταν τύχει να βρεθούμε θα σας πω τι μοτό είχα
στα χρόνια σας. Είστε πολυ τυχεροί που μπορείτε να
έχετε τώρα το συγκεκριμένο μηχανάκι.
Σε μεγάλο forum μοτό έγινε ψηφοφορία για τη καλύτερη
sport touring των δεκαετιών 80-90-2000.
Φυσικά τα ΧΧ πρωταγωνιστούν (1ο στη δεκαετία 90) και ολοι
μιλούν με θαυμασμό μετά απο 13 χρόνια.
Το cb900 bol'dor 1ο στη δεκαετία τιου 80.
Πιστέψτε με δεν υπάρχει λόγος να οδηγήσουμε κανένα άλλο μηχανάκι
πέρα του ΧΧ.Να το οδηγείτε με "ήρεμη δύναμη".
Καλά και πολλά ταξίδια σε όλους.
Ακόμα και με σκαμνάκι θα καβαλάω.

πολυ καλο.μπραβο!!!...αλλα και λιγο λυπητερο...εκανα ενα "ουφ" οταν το διαβασα...μπορει να ειμαι απ τους μικρους σε ηλικια εδω μεσα αλλα εχω κιεγω τις εμπειριες μου καθοτι καβαλαω γυρω στα 17 χρονια μηχανακια-μηχανες.ειμαι απ τους τυχερους-αμυντικους οδηγους που δεν κανουν "μαγκιες" με τη ζωη,(δεν εχω πεσει ποτε!!!)γιατι η ζωη μου εχει δωσει ολα αυτα μεχρι σημερα,εικονες απο βολτες,φιλους κλπ ,που δε με αφηνουν αδιαφορο....το κυριοτερο ειναι να σεβεσαι 1ον τον εαυτο σου 2ο τους αλλους και 3ο και σημαντικοτερο το εργαλειο που οδηγεις...οταν το σεβεσαι θα σε σεβαστει,αλλιως..

Πραγματικα αντριχιασα....

ανατριχιαστικο αλλα πραγματικο

Άρθρα που θυμίζουν τους λόγους που υπάρχει ο μοτοσυκλετισμός!