Κατα καιρους εχουμε δει βιντεακια η φωτο η ακομα και κειμενα που φερνουν στο φως την ποιο ευαισθητη πλευρα μας.

Καθε φορα που ασχολουμαι με κατι τετοιο, λεω μεσα μου γιατι πρεπει να τα βλεπουμε μεσα μονο απο καλοσκηνοθετημενα βιντεο η καλογραμενα σεναρια που πολλες φορες μπορει να ειναι και ιδιαιτερα "παρατραβηγμενα".
Η καλη μας πλευρα μεσα σε ολους μας και απλα πρεπει να δουμε γυρω μας για να την αντικρύσουμε με "γυμνο" ματι.
Την τελευταια εβδομαδα δυο περιστατικα μου ανοιξαν τα ματια και ενιωσα ιδιαιτερη χαρα που τετοιο ανθρωποι υπαρχουν γυρω μου και σκεφτηκα σαν ενα φορο τιμης σε ολους αυτους τους "συνανθρωπους" μας να ανοιξω ενα θεμα οπου θα μεταφερουμε τις καλες πραξεις που θα βλεπουμε γυρω μας σαν παραδειγματα προς μιμηση.

Ολα ξεκινησαν οταν πριν απο μια βδομαδα διεσχισα ενα δρομο χωρις να σταματησω να δωσω προτεραιοτητα σε εναν ανθρωπο που περνουσε τον δρομο με λευκο μπαστουνι.
Ενοιωσα ασχημα και απο τοτε με ετρωγε να δω τι μπορω να κανω για να εξιλεωθω.
Τοτε ανοιξαν τα ματια μου διοτι μεχρι τοτε ειμουν τυφλος. 2 φορες που ειπα να κατι που μπορω να κανω με προλαβαν 2 αλλοι συνανθρωποι μου.
Λογω του οτι μενω κοντα σε σχολη τυφλων ειναι συνηθες να περναν ατομα με δυσκολια τον δρομο λογω ορασης.
Την πρωτη φορα πηγαινοντας στο μαγαζι ειδα εναν ποδηλατη να σταματα να κατεβαινει απο το ποδηλατο του και να βοηθα εναν πεζο με μπαστουνακι του να περασει το δρομο.
Κατι τοσο απλο και ομως τοσο σημαντικο κατι που δεν σπαταλα ουτε χρονο ουτε χρημα, μια απλη κινηση ανθρωπιας.
Η δευτερη περιπτωση ηταν εξω απο το μαγαζι μια ηλιολουστη μερα απο αυτες που ο ηλιος γινεται κουραστικος ενας απο τους ανθρωπους στην σταση απλα τραβηξε εναν διπλανο του με προβληματα ορασης και τον οδηγησε στην σκια που ηταν ενα βημα μακρια, στην σταση ηταν 10 ατομα αλλα μονο ενας Ανθρωπος, οι αλλοι απλα υπηρχαν...
Ευγε λοιπον σε ολους αυτους που ειναι εκει εξω και δινουν αγαπη και καλοσυνη απλοχερα σε ολους οσους τους χρειαζονται παππουδες γιαγιαδες εσενα και εμενα που πολλες φορες χρειαζομαστε ενα χερι βοηθειας.

 Ας μεταφερουμε εδω ολη την καλοσυνη που βλεπουμε διπλα μας.

θα το βάλω εδω αν και προτιμώ να δίνουμε εδω βήμα σε προσωπικές εμπειρίες!

αυτοί είμαστε αδέρφια

θα μπορουσαμε να κανουμε κατι τετοιο???

έτσι πρέπει να είμαστε όλοι μπράβο παιδιά

]Μια υπέροχη διαφήμιση από την Ταϊλάνδη[/url]

μεσα σε μικρο διαστημα ειδα δυο διαφορετικα περιστατικα και πραγματικα χαρικα και μονο που τα ειδα.
Το ενα ηταν εξω απο το COSMOS εμπορικο που ειναι σε μια περιοχη οπου ενω εχει κινηση δεν εχει αστικα και γενικα συγκοινωνια και ειδα ενα αντρα μεσα στο κατα καλοκαιρο σχετικα καλα ντυμενο να εχει κοκκινισει απο την ζεστη και να προσπαθει να σταματισει καποιο αμαξι για να τον παρει. Εγω ημουν απο την αντιθετη πλευρα και δεν βολευε να βοηθησω αλλα ειδα πως τελικα σταματησε ενα αμαξι
και τον πηρε. φαινοταν πως ηταν αποπροσανατοιλισμενος και σαφως αφυδατωμενος.
Και η δευτερη περιπτωση με ενα αμαξι που σταματησε σε ενα φαναρι και ενω ολοι κορναραν τελικα ενα παλικαρι βγηκε απο το αμαξι του και βοηθησε την οδηγο να σπρωξει το αμαξι της στην ακρη (με προλαβε).

Παρομοια δυσκολη φαση μια χρονια που εκανε τρελο χιονι στην Θεσ/νικη, περνουσα από δυτικα προς τα ανατολικα, βλεπω ένα παλικαρι από την ΣΣΑΣ με στολη εξοδου να περιμενει ματαια το λεωφοριο να τον παρει. Πρεπει ηταν αρκετη ωρα εκει γιατι πανω στο πηλικιο του ειχε ένα στρωμα χιονι μπορει και 2εκ. Σταματαω του λεω "μπες μεσα , προς την ΣΣΑΣ παω" εκεινος ψιλοφοβισμενος, μαλλον από άλλη πολη, ενας ξενος να σταματάει και να του λεει μπες μεσα στο αμαξι... . Τελος παντων τον πηγα στην σχολη.
Χαρηκα γιατι από χαρα και ευγνωμοσυνη γυαλιζαν τα ματια του και εφυγε με ένα χαμογελο μεσα στο ασπρο τοπιο.

ευγε σε τετοιοες περιπτωσεις βαζω τον ευατο μου και στην μια πλευρα και στην αλλη
και προσπαθω να νιωσω τα συναισθηματα την αγαλιαση που παιδιου που δεν ειναι ποια στο χιονι και στο κρυο μονος αλλα και την ηθικη ικανοποιηση που μπορει να πηρες εσυ και μονο απο το χαμογελο του οταν εφευγε...

πιστευω και αλλοι εχουμε να πουμε ωραιες ιστοριες και αυτος ειναι ο στοχος αυτου του θεματος!!!