Ένας τροχονόμος σταματά ένα αυτοκίνητο μ' έναν άνδρα και μια γυναίκα μέσα
και πλησιάζει για τα καθέκαστα. Ο άνδρας, που κάθεται στο τιμόνι, τον
ρωτά: "Τι έγινε, κύριε τροχονόμε; Γιατί μας σταματήσατε;"

Τροχονόμος: Τρέχατε με εκατό ενώ το όριο είναι εξήντα. Δυστυχώς, θα πρέπει
να σας κόψω κλήση.

Ανδρας: Μα, πώς έτρεχα με εκατό; Το πολύ να ήμουν λίγο πάνω από τα εξήντα.

Γυναίκα: Τι λες τώρα, Κώστα μου. Έχει δίκιο ο κύριος. Τα είχες περάσει τα
εκατό. Κι εγώ το πρόσεξα. [Ο άνδρας τής ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα.]
Τροχονόμος: Θα πρέπει να σας δώσω κλήση και για το πίσω φως που είναι σπασμένο.

Ανδρας: Ποιο σπασμένο φως; Έχω εγώ σπασμένο φως;

Γυναίκα: Πώς δεν έχεις, Κώστα μου; Κι εσύ το είδες και μου το είπες εδώ
και δυο βδομάδες! [Νέο δολοφονικό βλέμμα από τον άνδρα.]

Τροχονόμος: Και, για να τελειώνουμε, θα σας δώσω επίσης κλήση επειδή δεν
έχετε φορέσει τη ζώνη ασφαλείας.

Ανδρας: Μα τώρα δα την έβγαλα, όταν κατεβαίνατε από τη μοτοσικλέτα!

Γυναίκα: Καλέ τι είναι αυτά που λες στον άνθρωπο, Κώστα μου! Εσύ ποτέ δεν τη
φοράς τη ζώνη!

Πάνω εκεί ο άνδρας γυρνά στη γυναίκα και της φωνάζει: "Για όνομα του θεού,
δεν μπορείς να βγάλεις το σκασμό;"
Ο τροχονόμος κοιτάζει τη γυναίκα και τη ρωτά: "Με συγχωρείτε, κυρία μου,
έτσι σας μιλάει πάντα;"
Και η γυναίκα: "Όχι, κύριε τροχονόμε. Μόνο όταν είναι πιωμένος..."