Μετά από 6 χρόνια καθημερινής παρέας αναγκάστηκα και την έδωσα με πολύ βαριά καρδιά.

Μαζί καθημερινά με καύσωνες, βροχές, χιόνια αλλά και καλές μέρες. Δεν μου είπε ποτέ όχι, δεν μου είπε ποτέ πρόσεχε, ήξερε και διόρθωνε μόνη της.
Μου έδειξε πως μια κυρία μπορεί να σε μάθει να τρέχεις, να στρίβεις, σε βαθμό όπου όταν θα βλέπεις τα σημάδια από το πίσω σου λάστιχο δεν θα το πιστεύεις ότι εσύ πλάγιασες τόσο, αλλά το σημαντικότερο μου έμαθε να μη φοβάμαι.

Δεν νομίζω πως υπάρχουν άλλες τέτοιες μηχανές ή τουλάχιστον όχι σε αυτό το βαθμό.

Μόλις φθάσω εκεί που πηγαίνω και πατήσω ξανά στα πόδια μου (οικονομικά) σίγουρα θα ξανά ταξιδεύσουμε μαζί.

Για αυτό σας λέω όσοι τις έχετε ακόμη, το χχ και τα μάτια σας, δεν θα ξαναβρείτε σαν και αυτή.

Οχχχχχ. Τωρα στενοχωρηθηκα. Δεν πειραζει ρε Αγγελε, γερος να εισαι και θα ξαναρθει η ωρα, με το ιδιο και περισσοτερο παθος. Και ισως τοτε να ρθει και το χειμωνιατικο ταξιδι που ηθελες

nasalab έγραψε:

Μόλις φθάσω εκεί που πηγαίνω και πατήσω ξανά στα πόδια μου (οικονομικά) σίγουρα θα ξανά ταξιδεύσουμε μαζί.

Προχωράμε μπροστά!
Το ΧΧ δεν χάνεται εύκολα, υπάρχουν ακόμη πολλά που βρίσκονται σε άψογη κατάσταση που περιμένουν εναν ιδιοκτήτη να τα προσέχει.
Κοίτα εσύ να κάνεις τα κουμάντα σου και όλα τα άλλα θα'ρθουν όταν ο καιρός τα προστάσει.

Κριμα. Αλλα οπως λεει και ενας καλος μου φιλος, "εκει που ειναι ολα μαυρα να'σου και θα φανει στο βαθος ενα φως ......"

Να είστε καλά βρε παιδιά για τα καλά σας λόγια.
Εντάξει όλα καλά εδώ, απλά φεύγω για ένα καλύτερο αύριο για εμένα και την οικογένεια μου γιατί εδώ απλά δεν υπάρχει καλύτερο αύριο.

Το ΧΧ μου όμως ήδη μου λείπει

Εύχομαι τα καλύτερα, και ΧΧ θα ξαναπάρεις.