Το μεράκι μας, η λατρεμένη μας οδήγηση με μοτοσυκλέτα, υπό προϋποθέσεις μπορεί να γίνει επικίνδυνο πράγμα. Από την άλλη οι μοτοσυκλέτες μας διαθέτουν όλα εκείνα τα εργαλεία που μας σώζουν: απίστευτα δυνατά φρένα με ABS, ορατότητα χωρίς εμπόδια, μικρό πλάτος και ελαστικά-τσίχλες. Ποιες είναι οι πιο συχνές αιτίες αγορών οικοπέδων και πώς χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για να τις αποφύγουμε; Κάτι που ακούμε συνεχώς είναι «και εκεί που τον περνούσα, ξαφνικά στρίβει αριστερά να μπει στο στενό απέναντι ο κερ@τάς». Ίσως φταίει η απροσεξία, ίσως τα κινητά, οι τυφλές γωνίες ή ακόμα και η ψυχολογία: ένας οδηγός αυτοκινήτου που βλέπει αν περνάνε αυτοκίνητα, αντιλαμβάνεται απουσία αυτοκινήτων και όχι παρουσία μοτοσυκλέτας. Πώς το αποφεύγουμε; Απλώς πρέπει να το προβλέψουμε. Μέρος της δουλειάς μας ως μοτοσυκλετιστές είναι να αναπτύξουμε μία προγνωστική έκτη αίσθηση. Αυτοκίνητο και διασταύρωση μπροστά μας; Κενό στην κίνηση ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα; Λεωφορείο σταματημένο δεξιά; Kόβουμε γκάζι και βάζουμε τα δάχτυλα στη μανέτα του φρένου, έτοιμοι για παν ενδεχόμενο. Ναι, κάθε αυτοκίνητο που περνάει οποιαδήποτε διασταύρωση πρέπει να λαμβάνεται ως άμεση απειλή για τη ζωή μας. Να κοιτάτε τις ρόδες και όχι το αυτοκίνητο – είναι το πρώτο σημάδι κίνησης. Τι έρχεται από πίσω αν σταματήσετε απότομα; Κρατάει η άσφαλτος αν πλακωθείτε στις εξαπίστονες ακτινικές δαγκάνες; Επίσης δεν θέλετε να ρίξετε την μοτοσυκλέτα από πριν. Θέλετε να φρενάρετε όρθιοι και με τα δύο φρένα. Αυτά τα 10-20 χιλιόμετρα μπορεί να είναι η διαφορά μεταξύ του πάω σπίτι με γρατζουνιές ή θα χτυπάω στα αεροδρόμια από τις λάμες. Το νου σας!
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Μία άλλη πολύ συχνή αιτία μπίστου στα μέρη μας (Ελλάδα δηλαδή), είναι τα χαλίκια στη μέση της στροφής. Ξέρετε, εκεί που πηγαίνεις ωραία και καλά με γοργό ρυθμό και χορταστικές κλίσεις, ξαφνικά στη μέση μιας τυφλής στροφής πατάει ο μπροστινός τροχός σε χαλίκια, άμμο, πετραδάκια ή κόπρανα από πρόβατα, με αποτέλεσμα σαβούρδα α λα MotoGP (μόνο που αυτοί δεν πληρώνουν τις επισκευές
Πώς το αποφεύγουμε; Μα με το να μην πατήσουμε στο συγκεκριμένο σημείο! Καταρχάς, γιατί δεν το είδαμε; Μάλλον επειδή μας κυνηγούσε ο δεύτερος πιο γρήγορος της παρέας και με την ταυτότητα στο στόμα δεν προλάβαμε να κάνουμε ούτε «τεκνοποιώ τ’ τεκνοποιώ τ’». Ο ρυθμός μας πρέπει πάντα να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της εκάστοτε διαδρομής (μεγάλη κουβέντα αυτή) και να είναι τέτοιος ώστε να υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης, καθώς επίσης και να μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πάντα, από την είσοδο έως την έξοδο της στροφής. Στο δρόμο, το «μπαίνω στη στροφή αργά, βγαίνω γρήγορα» δουλεύει καταπληκτικά. Δεν στρίβουμε μέχρι να μπορούμε να δούμε τι γίνεται στην κορυφή της στροφής: Τρακτέρ; Αγροτικό σταματημένο που χαιρετάει τον κουμπάρο του; Κατσίκα που μασουλάει; Νερά; Τα πάντα είναι πιθανά και ρώσικη ρουλέτα στο δρόμο δεν παίζουμε. Μόλις δούμε ότι όλα είναι εντάξει στην κορυφή και την έξοδο, τότε μόνο στρίβουμε και ανοίγουμε το γκάζι. Ναι, μπορεί να σας περνάνε οι κολλητοί σας από την εσωτερική αλλά πείτε τους ότι στο τέλος της διαδρομής δεν τους περιμένει κανένα κύπελο. Αν τους απογειώσει όμως κανένας τρακτερομανούσος στο Μπαμπιόλο θα ψάχνουν καινούργιο πιρούνι, τιμόνι, πλαστικά, μπέρτα του Σούπερμαν και καινούργια αυτοπεποίθηση!
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ptinotrofos στις Τρι 27 Φεβ 2018 - 12:19, 3 φορές συνολικά
Menos Πλατινένιο μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 20847 Φύλλο : Ηλικία : 51 Τόπος : Σλοβακία Ημερομηνία εγγραφής : 22/01/2009
Πας ωραία και καλά, έχεις πάρει φόρα καλή και στρίβεις τέζα. Πω πω πω, ούτε ο Μάρκεζ στα Moto 2 λέμε. Και ξαφνικά κλείνει απότομα η στροφή και «σε πετάει έξω». “Γαμώτ’ τεκνοποιώ τ” που λέει και ο Ζαννό ο Σαμουράι στο Joe Bar, τσαρούχωμα στα φρένα και κατευθείαν αντίθετο ρεύμα σε μπαριέρες ή στο χαντάκι. Το συναίσθημα είναι ανατριχιαστικό, ο ιδρώτας κρύος και η τύχη που χρειάζεται πολλή. Να τη πάλι η τύχη – δεν είπαμε ότι ρουλέτα στο δρόμο δεν παίζουμε; Μην είστε κουτοί. Να οδηγείτε όσο γρήγορα μπορείτε να βλέπετε και να αναλύετε τα δεδομένα. Οι έμπειροι οδηγοί διαβάζουν την κατεύθυνση του δρόμου ανιχνεύοντας τα καλώδια της ΔΕΗ, τους στύλους του ΟΤΕ, πινακίδες, ταμπέλες, την κατεύθυνση των ψηλών δέντρων και ένα σωρό άλλα σημάδια που αποκαλύπτουν την χάραξη του δρόμου ακόμα και αν δεν φαίνεται άμεσα. Το πιο σοφό από όλα είναι αυτό που έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, δηλαδή το να μη στρίβουμε εάν δε βλέπουμε τι συμβαίνει στην κορυφή και την έξοδο της στροφής. Γύρω γύρω όλοι λοιπόν από την εξωτερική χωρίς κλίση και μόλις δούμε ότι δεν κλείνει η στροφή απότομα (ή δεν έχει λάδια, άμμο, αγροτικό, διαστημόπλοιο) και η έξοδος είναι καθαρή, δίνουμε κλίση και με ομαλά ανοιγόμενο γκάζι τα χώνουμε προοδευτικά. Εάν η βλακεία έχει γίνει ήδη, τότε η καλύτερη προσέγγιση είναι να εμπιστευθούμε τη μοτοσυκλέτα και να τη γείρουμε περισσότερο. Οι μοτοσυκλέτες είναι συνήθως πιο ικανές από εμάς και πρέπει απλώς να τις εμπιστευτούμε. Κοιτάξτε εκεί που θέλετε να πάτε γιατί αλλιώς θα πάτε εκεί που κοιτάτε. Νόμος απαράβατος.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ptinotrofos στις Τρι 27 Φεβ 2018 - 12:18, 1 φορά
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Κι εκεί που καβαλάς περήφανος την καταπληκτική, μονάκριβη, την-καλύτερη-που-κυκλοφορεί για σένα μοτοσυκλέτα σου, ε όχι – πετάγεται ξαφνικά στα δύο μέτρα ένας μαύρος τράγος/ μία πανέμορφη κοπέλα/ ένας παππούς με γουρλωμένα μάτια. Πατάς το μπροστινό φρένο με δύναμη πρωταθλητή άρσης βαρέων βαρών και το επόμενο πράγμα που βλέπεις είναι τη μοτοσυκλέτα σου να σέρνεται στην άσφαλτο σε αργή κίνηση. Πώς αποφεύγονται αυτά τα δραματικά μπλοκαρίσματα του μπροστινού τροχού; Μαθαίνοντας να χρησιμοποιούμε το πολύ σημαντικό μπροστινό φρένο. Έχετε υπόψη σας ότι είναι, ίσως, το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να μάθει κάποιος άριστα με μοτοσυκλέτα. Μεταβάλλει την ταχύτητα πολύ πιο γρήγορα από ότι το γκάζι, ενώ εξαρτάται από χίλιους δυο παράγοντες που πρέπει ο αναβάτης να έχει υπόψη του συνεχώς. Μερικοί μόνο είναι η δύναμη του συστήματος (αλλιώς φρενάρουν τα ταμπούρα, αλλιώς τα ταψιά των 320mm με ακτινικές τρόμπες και δαγκάνες), η πρόσφυση του δρόμου, η κατάσταση του ελαστικού, ο καιρός (αλλιώς με βροχή και αλλιώς με καύσωνα) και ένα σωρό άλλα. Η εμπειρία είναι πολύ μεγάλο πράγμα (και η σωτηρία της ψυχής, αλλά αυτό είναι τραγούδι). Εάν είστε νέοι στο άθλημα, πηγαίνετε σε ένα μεγάλο άδειο parking και ξεκινήστε προπόνηση. Φρενάρετε στην αρχή με 50 χιλιόμετρα σε κάποιο συγκεκριμένο σημάδι, ολοένα και πιο δυνατά μέχρι να μειώσετε όσο το δυνατόν περισσότερο το μήκος φρεναρίσματος. Θα πρέπει να μάθετε να αισθάνεστε το λάστιχο στα όριά του πριν μπλοκάρει και ίσως τον πίσω τροχό να σηκώνεται. Εάν έχετε ABS είναι καταρχάς πολύ σημαντικό να θυμάστε ότι το έχετε, και μετά πατάτε την μανέτα με όλη σας τη δύναμη. Αγαπάμε σωτήρια τεχνολογία!
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Μία από τις πιο κωμικοτραγικές αιτίες σαβούρδας συμβαίνει κατά την οδήγηση με ανόητους φίλους. Ξέρετε, αυτούς που από την κάψα τους που βγήκαν βόλτα με τους κολλητούς τους αρχίζουν τα καφριλίκια και πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο όπως οι μπίλιες στο αμερικάνικο μπιλιάρδο. Υπάρχει βέβαια και η ήρεμη εκδοχή, όπου κάποιος στο γκρουπ φρενάρει απότομα, είτε γιατί «τον πετάει η στροφή» είτε γιατί του πετάχτηκε γιαουρτοκωστής με αγροτικό, και καθώς ο από πίσω είναι πολύ απασχολημένος με το να ονειρεύεται την καριέρα MotoGP που χαράμισε επειδή δεν τον άφηνε η μαμά του να τρέχει στις πίστες όταν ήταν μικρός και πήγε στράφι το ταλέντο του – μπααααπ! Πάρ’ τους κάτω. Σας έχει συμβεί και μπορεί να τύχει στον καθένα. Πώς το αποφεύγουμε; Η σίγουρη λύση (και πάλι όχι εντελώς) είναι να πηγαίνουμε βόλτες μόνοι μας, όπως κάμποσοι που γνωρίζουμε. Επειδή όμως είμαστε ιδιαίτερα κοινωνικά όντα και μας αρέσει να κινούμαστε σε μικρές ομάδες, πρέπει να διευκρινίζονται από πριν μερικές βασικές αρχές οδήγησης με παρέα. Ναι, είναι αυτονόητες κάποιες αλλά δεν εφαρμόζονται συχνά. Όπως για παράδειγμα το να μην οδηγάμε σε ευθεία γραμμή με τους άλλους αλλά σε σχήμα τέτοιο που να μας επιτρέπει να έχουμε πλήρη ορατότητα μπροστά μας, αλλά και να μπορεί να αποφευχθεί η σαβούρδα σε μια σύντομη στιγμή αφηρημάδας. Ή να μην κολλάμε στη ρόδα του μπροστινού όπως ο Marc στον Dovi γιατί ακόμα κι αυτοί την πατάνε και πέφτουν στην πρώτη στροφή σαν κορίνες στο bowling. Επιλέξτε έξυπνους φίλους για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο!
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Υγρά, κρύα και γλιστερά πράγματα πέφτουν συχνά από τον ουρανό. Άλλες φορές γλιστράνε λίγο, ενώ κάποιες άλλες σαν σαπούνι πάνω σε πάγο. Ακούστε μας όμως και μην πανικοβάλλεστε. Καταρχάς, έχει η μοτοσυκλέτα σας κατάλληλα λάστιχα ή κυκλοφορείτε στο δρόμο με σλικ λάστιχα πίστας; Μήπως είπατε «ε ας περάσει κι αυτός ο χειμώνας και από άνοιξη θα βάλω καινούργια λάστιχα στο σκούτερ»; Καθόλου καλές ιδέες. Θα σας προκαλούσε μεγάλη έκπληξη εάν μπορούσατε να δείτε πόσο μεγάλη διαφορά κάνουν τα κατάλληλα (και ασφαλώς όχι ληγμένα) ελαστικά στο βρεγμένο. Απλώς απαιτείται να πηγαίνετε αργά (πολύ αργά!) και να χειρίζεστε γκάζι-φρένα-συμπλέκτη σαν βούτυρο. Πολύ προσεκτικά και απαλά. Στο βρεγμένο, τα καπάκια των φρεατίων στο δρόμο γίνονται πολύ γλιστερά, ενώ εάν βρέχει πολύ εξαφανίζονται κάτω από τα λιμνάζοντα νερά. Τα μάτια σας τριαντατέσσερα επίσης για λάδια ή πετρέλαια στην άσφαλτο. Πώς τα ξεχωρίζουμε από τα νερά; Είναι κηλίδες με αποχρώσεις του ουράνιου τόξου, τις οποίες φυσικά αποφεύγετε πάση θυσία, όπως επίσης και τις βρεγμένες άσπρες γραμμές. Εάν έχει να βρέξει καιρό, η πρώτη ώρα είναι η πιο επικίνδυνη: ανεβαίνουν όλα τα λάδια και οι ακαθαρσίες της ασφάλτου στην επιφάνεια και πέφτετε πριν προλάβετε να πείτε «αμάν Παναΐτσα μ’». Καθήστε κάπου και πιείτε έναν διπλό καπουτσίνο μέχρι η δυνατή βροχή να ξεβγάλει όλες τις βρωμιές. Και μην ξεχνάτε τη μειωμένη ορατότητα που δημιουργεί η βροχή στους οδηγούς αυτοκινήτων, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται πάντα ότι στη βροχή χρειάζεται μεγαλύτερη απόσταση για να φρενάρουν. Η οδήγηση σε γλιστερές συνθήκες είναι δύσκολη αλλά εάν είστε σε συνεχή εγρήγορση θα τα πάτε περίφημα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Erecozi Ασημένιο μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 5077 Φύλλο : Ηλικία : 41 Ημερομηνία εγγραφής : 20/11/2012
Σε ποιον δεν έχει συμβεί: εκεί που πας τύπος και υπογραμμός στη λωρίδα σου, ξαφνικά πετιέται στα καλά καθούμενα το αυτοκίνητο από την διπλανή λωρίδα, το οποίο παραλίγο να σε απογειώσει – ευτυχώς που έχεις αντανακλαστικά μύγας με τόσο πάκμαν που έπαιζες μικρός και την γλίτωσες στο τσακ. Τι απαντάνε οι περισσότεροι στην αυθόρμητη παρατήρηση «πού πας ρε γίδι;» «Συγνώμη δεν σε είδα». Συμπέρασμα: πρέπει να φροντίζουμε να είμαστε πάντα ορατοί. Να θυμάστε ότι οι μικρού μεγέθους μοτοσυκλέτες μας κρύβονται εύκολα στις τυφλές γωνίες των αυτοκινήτων, ενώ οι οδηγοί τους που ψάχνουν αυτοκίνητα δεν είναι ψυχολογικά προγραμματισμένοι να βλέπουν μοτοσυκλέτες. Οφείλουμε να ξέρουμε πού ακριβώς είναι αυτές οι τυφλές γωνίες και να αποφεύγουμε, όσο μπορούμε, να τοποθετούμαστε μέσα σε αυτές. Εάν μπορείτε να δείτε τα μάτια του οδηγού από τους καθρέφτες, τότε μπορεί να σας δει – η λέξη κλειδί εδώ είναι το «μπορεί». Γιατί το ότι σας κοιτάζει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σας βλέπει. Να είστε πονηρεμένοι σε συνθήκες που οι αλλαγές λωρίδας είναι πολύ πιθανές: μήπως η κίνηση στην εθνική γίνεται πιο αργή και η λωρίδα σας κινείται γρηγορότερα από την διπλανή; Σε αυτήν θέλουν να είναι όλοι, άρα δεν θέλετε να είστε εσείς. Κοιτάξτε για σημάδια που υποδηλώνουν αλλαγή πορείας. Μπορεί να είναι φλας (λέμε τώρα), τροχοί που ξεκινούν να στρίβουν, το αυτοκίνητο που τριγυρνάει στη λωρίδα του καθώς ο οδηγός τσεκάρει τους καθρέφτες του, ή το ίδιο το κεφάλι του οδηγού που στρίβει (εάν δεν μιλάει στο κινητό). Εάν έχετε το νου σας σε όλα αυτά ΣΥΝΕΧΩΣ, τότε θα είστε μια χαρά!
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Ο πιο λαχταριστός χώρος όταν τα αυτοκίνητα έχουν κολλήσει στην κίνηση, είναι συνήθως το κενό ανάμεσα στη γραμμή των παρκαρισμένων αυτοκινήτων δεξιά (αριστερά εάν μας ακούτε από Κύπρο, Αγγλία, Αυστραλία, Ινδία, Ιαπωνία, Νότια Αφρική). Τι ωραία τι καλά, όλοι κολλημένοι κι εσύ πας κύριος εκεί στην αναμεσάδα (advanced κρητική λέξη), μέχρις ότου ανοίξει μία πόρτα ενός παρκαρισμένου για να βγει ο ανόητος που μιλάει στο κινητό. Μπαμ και σούπερμαν στην καλή περίπτωση. Μία κακή ήταν του φίλου μας του Γιάννη που έχασε το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού και αναγκάστηκε να μάθει όλα τα τραγούδια που έπαιζε επαγγελματικά στην κιθάρα από την αρχή. (Ευτυχώς ήταν αμερικάνικα μπλουζ και ταίριαζαν στην περίπτωση). Πώς το αποφεύγουμε; Πολύ απλά, ποτέ, ποτέ, μα ποτέ των ποτών, δεν οδηγάμε ανάμεσα στα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν δεξιά και στα παρκαρισμένα. Όχι μόνο για το θέμα των ανοιγόμενων πορτών αλλά και επειδή πετάγονται πεζοί, αυτοκίνητα από στενό που ξεπροβάλλουν αργά γιατί δεν βλέπουν λόγω ανώμαλου παρκαρισμένου, παιδάκια, μπάλες, πιγκουίνοι ή/ και χόμπιτ. Μην προσπερνάτε από δεξιά για ένα εκατομμύριο λόγους. Εάν παρόλα αυτά το κάνετε και βρεθείτε ξαφνικά μπροστά στην καταραμένη πόρτα, φρενάρετε όσο πιο δυνατά μπορείτε και με τα δύο φρένα. Ακόμα και αν η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, η μείωση της ταχύτητας έστω και λίγα χιλιόμετρα την ώρα μπορεί να αποβεί σωτήρια. Κάποιοι λένε ότι βοηθάει και η κραυγή «τεκνοποιώ τ, τεκνοποιώ τ» αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί εργαστηριακά. Οι ποδηλάτες στην Αμερική αποκαλούν την περιοχή κοντά στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα “The Death Zone” και έχουν πολύ καλό λόγο για αυτό. Προσπεράστε από αλλού!
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Άλλο ένα άρθρο για όσους πίνουν και οδηγούν, αλλά κυρίως για εσάς που δεν πίνετε όταν θα οδηγήσετε. Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται αυτή η σειρά άρθρων με θέμα τις σημαντικότερες αιτίες ατυχημάτων με μοτοσυκλέτα.
ΑΙΤΙΑ ΜΠΙΣΤΟΥ #9 (ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ)
Για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο. Ή μάλλον το χειρότερο. Σύμφωνα με την αγγλική έρευνα HurtReportτου 1981 – την μεγαλύτερη έρευνα που διεξήχθη ποτέ για τα μοτοσυκλετιστικά ατυχήματα – το οινόπνευμα είναι υπεύθυνο για παραπάνω από το 50% όλων των βρόντων με μοτοσυκλέτα. Όχι το οινόπνευμα που καθαρίζουμε τις κόλλες στο τζάμι από τα αυτοκόλλητα, αυτό που πίνεται. Εδώ στην Κρήτη, μεταξύ άλλων πολύ διασκεδαστικών εθίμων και παραδόσεων, υπάρχει η μαγκιά της «κούπας». Αυτό δηλαδή που είσαι σε γάμο ή σε άλλη κοινωνική εκδήλωση και σε «προκαλούν» ως άνδρα πολλά βαρύ και ασήκωτο να πιεις ένα νεροπότηρο κρασί και να προκαλέσεις με τη σειρά σου κάποιον άλλο να πιει και αυτός, συνήθως μέχρι τελικής πτώσεως. Και τι να κάνεις τώρα κι εσύ, να πεις ψέματα ότι παίρνεις αντιβίωση να σου φέρουν φουστανάκια; Έχεις τα δίκια σου. Μπα, καλύτερα να πας να βροντήξεις χωρίς να θυμάσαι πώς, τι, πού, πότε και γιατί. Όμως δεν απευθυνόμαστε σε σένα που πίνεις γιατί αν πρέπει να στο εξηγήσουν δεν θα το καταλάβεις ούτως ή άλλως. Μιλάμε σε σένα που είσαι φίλος αυτού που κατεβάζει δίπλα σου τις κούπες σαν να ήταν χυμός μάνγκο, ανανά και πάσιον φρουτ. Πάρ’ του τα κλειδιά από τη μοτοσυκλέτα και πήγαινέ τον σπίτι. Θα φωνάξει; Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι. Θα σε βρίσει; Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί. Θα σε δείρει; Χέστηκε ο Πολύδωρος που είναι στα πόδια γρήγορος. Δύο μέρες μετά θα σε ευχαριστεί και ίσως (λέμε τώρα) να κάνει και αυτός το ίδιο σε κάποιον άλλο. Για αυτό δεν είναι οι φίλοι;
yianakis Προηγμένο μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 493 Φύλλο : Ηλικία : 48 Τόπος : Ηρακλειο Κρητης Ημερομηνία εγγραφής : 30/09/2015
/bow (που λεγαμε εμεις που παιζαμε MMO RPG για μπολικα χρονια)
Μπραβο
Προχτες ημουν σε κατι θεωριτικα που εκανε ο Χουντρας. Καθε σφινοποτηρο ρακι ειναι +3 μετρα αποσταση φρεναρισματος απο την ηλιγγιωδη ταχυτητα των 60 χ.α.ω. .
Ανεβαζοντας τα νουμερα, τα ποσα ανεβαινουν με γεωμετρικη προοδο ...
Το ποτο δεν σκοτωνει. Αμα πιεις δεν θα πεθανεις. Ποτο + οδηγηση (απο BMX μεχρι το Enterprise) ειναι ο θανατηφορος συνδιασμος ....
ptinotrofos Χρυσό μέλος
Αριθμός μηνυμάτων : 7822 Φύλλο : Ηλικία : 70 Τόπος : Άνω Λιόσια Ημερομηνία εγγραφής : 13/01/2012
Μία από τις σημαντικότερες αιτίες μπίστων, (μαζί με την άγνοια των βασικών αρχών ασφαλούς οδήγησης για την οποία θα γράψουμε την επόμενη φορά), θεωρώ ότι είναι το άγχος του κυνηγιού των προπορευόμενων. Είναι, επίσης, η πιο υποβαθμισμένη αιτία – σπάνια κάποιος θα παραδεχτεί ότι αγχώνεται να μη μείνει πίσω και τον κοροϊδεύουν. Τι άντρες είμαστε εμείς; Μου ξαναθύμισε το άγχος αυτό ένα παλικάρι που ήρθε προχθές να πάρει γάντια, λέγοντάς μου ότι πάει βόλτα παρέα με δύο αδέρφια, γνωστά μουρλοκομεία. «Είσαι τρελός; Προσπαθείς να τους ακολουθήσεις; Αυτοί πάνε χωρίς αύριο.» «Το ξέρω, την τελευταία φορά αγχώθηκα πάρα πολύ και έμεινα πίσω πηγαίνοντας με τον ρυθμό μου». Πάλι καλά που το κατάλαβε «την τελευταία φορά» γιατί φαντάζομαι πόσο οριακά οδηγούσε τις προηγούμενες φορές. Ακούστε να δείτε πως έχει το πράμα: Πάντα υπάρχει κάποιος γρηγορότερος. Όσο καλός κι αν είσαι, πάντα υπάρχει ο καλύτερος και αν πας να τον ακολουθήσεις απλώς θα φας τα μούτρα σου. Τόσο απλά. Φανταστείτε ότι ακόμα και στα Mega Test του ΜΟΤΟ που πάμε παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια, παρόλο που παίζουμε τις «κοντρίτσες» μας σε άσφαλτο και χώμα, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν γίνεται να πάμε το ίδιο γρήγορα όλοι. Δεν μπορώ να φτάσω τον Φελούκα για παράδειγμα, ο οποίος οδηγεί πέντε τουλάχιστον ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, τα τελευταία δέκα χρόνια. Ούτε αυτός μπορούσε να ακολουθήσει τον νεοζηλανδό καθηγητή του εντούρο και νικητή του Romaniacs Red Bull, Chris Birsch, ο οποίος οδηγεί σαν εξωγήινος. Τι να κάνουμε, παλιοζωή.Πηγαίνετε όπως μπορείτε, χαλαρά, το πολύ μέχρι το 70% των ικανοτήτων σας. Μόνο έτσι είναι απολαυστικές και ασφαλείς οι μοτοσυκλέτες.