Ο τύπος ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά, αλλά είναι ανειδίκευτος.
Πάει, λοιπόν, σ ένα εργοστάσιο και του λέει ο ιδιοκτήτης:
"Δεν χρειάζεται να ξέρεις τίποτε. Ορίστε. Θα παίρνεις από εδώ κάθε μια βίδα όπως θα περνάει από μπροστά σου και θα την πετάς στο κουτί εδώ. Εντάξει;".

"Εντάξει".

Την άλλη μέρα, τον ρωτάει ο ιδιοκτήτης: "Όλα εύκολα;".

"Περίπατος", λέει ο εργάτης.

"Ε, τότε", του λέει το αφεντικό, "δεν θα σου κάνει κόπο να παίρνεις καικάθε παξιμάδι, έτσι;".

"Όχι", λέει ο εργάτης.

Την άλλη μέρα, τον ξαναρωτάει ο ιδιοκτήτης: "Εύκολο;".
"Εύκολο".
"Ε, τότε, όπως κάθεσαι που κάθεσαι, δεν ρίχνεις και μια κλοτσιά στο κουτί με τις βίδες, μόλις γεμίζει να το στέλνεις στον ιμάντα, πιο κάτω;". Τι να πει ο εργάτης, λέει ναι.

Ο ιδιοκτήτης, όμως, είναι... αδίστακτος. Την άλλη μέρα, πάει και λέει στον εργάτη: "Εύκολο δεν είναι; Οπότε τώρα που πήρες το κολάι , δεν ρίχνεις και μια
κλοτσιά στο κουτί με τα παξιμάδια, όταν θα γεμίζει;". Ο εργάτης συμφωνείμεν, αλλά... τα χει πάρει στο κρανίο.

Οπότε καθώς φεύγει ο ιδιοκτήτης, του φωνάζει: "Να σας πω. Μια και κάθομαι και δεν κάνω και τίποτε δύσκολο, δεν μου βάζετε και ένα... πινέλο στον κώλο, να βάφω και τα κάγκελα συγχρόνως;"!

ΕΓΡΑΨΕ!!!