Μια Ασιάτισσα είχε παντρευτεί με έναν Άγγλο και ζούσαν στο Λονδίνο. Η καημένη δεν ήξερε καλά Αγγλικά, αλλά κατάφερνε να συνεννοηθεί με τον άντρα της. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν όταν έπρεπε να πάει για ψώνια...

Μια μέρα πήγε στο κρεοπωλείο και ήθελε να αγοράσει μπούτια κοτόπουλου. Δεν ήξερε πως να το πει και πάνω στην απελπισία της, σήκωσε την φούστα της και του έδειξε τα μπούτια της. Ο κρεοπώλης κατάλαβε και την έδωσε μπούτια κοτόπουλου.

Μιαν άλλη μέρα, ήθελε να αγοράσει στήθος κοτόπουλου. Δεν ήξερε πως να το πει και πάνω στην απελπισία της, ξεκούμπωσε την μπλούζα της και του έδειξε το στήθος της. Έτσι πάλι πήρε αυτό που ήθελε...

Μία άλλη φορά ήθελε να πάρει λουκάνικο. Μη βρίσκοντας έναν τρόπο να το πει στον κρεοπώλη, έφερε μαζί της τον άντρα της στο κρεοπωλείο...

Μα τι σκεφτήκατε;;;
Ντροπή σας! Τον έφερε επειδή μιλάει Αγγλικά...

Καλά λένε πως "δεν υπάρχουν πονηρές λέξεις, αλλά πονηρές σκέψεις"..